Minimal Music Festival: Geestverruimende trance
Van woensdag 3 tot zondag 7 april kun je in het Muziekgebouw weer terecht voor je jaarlijkse portie minimalisme met World Minimal Music Festival.
Gonzo’s Circuit Muziek (maart/april 2019)
De zorgvuldig samengestelde agenda van Gonzo (circus) met kleine en grote concerten en festivals uit binnen- en buitenland. En dit voorjaar wordt het zorgvuldig wikken en wegen, plannen en kiezen. Nog meer tips vind je achteraan in deze editie en online op gonzocircus.com/agenda.
Rewire 2019: Ipek Gorgun
Ipek Gorgun is een rijzende ster aan het elektronische firmament: het Britse label Touch brengt haar werk uit en ze staat dit jaar op Rewire. Met haar muziek kijkt ze naar binnen en naar buiten. We zoomen in.
Fijnstof over de Museumnacht Amsterdam 2018
De Amsterdamse Museum Nacht leek in 2018 wel een escape room. Met de verwarrende hint ‘niche en obscuur’ vonden we toch enkele verborgen schatten.
Bij Gonzo (circus) #148
Of het nu om muziek of mensen gaat: horen verandert pas met aandacht in luisteren. Lisa van Vliet leidt Gonzo (circus) #148 in haar editoriaal!
Sounds Like Tamara aka The No
Creatief ondernemer, muziekproducer, ontwerper & DJ. Tamara van der Laarse (Sounds Like Tamara & producer The No) is het allemaal. En deze week stelde zij onze Mixcloud Monday samen. Een 50 minuten durende soundtrack voor een herfstige dag.
CIRCUIT Kunst (september/oktober 2018)
De Gonzo (circus)-redacteuren vind je niet alleen terug bij concerten en festivals, ook bezoeken we graag tentoonstellingen. Je kunt ons spotten in een paranoïde huis, het multimediale hotel van de toekomst, een leegstaand pand vol geluidskunst, de bunkers van de Atlantikwall, en zelfs de backend van het internet!
Interview Aart Strootman
Gitarist Aart Strootman spreidt zich tot hij op knappen staat. Eensnarige gitaren, een David Bowie-eerbetoon in de BBC Proms en werk aan The Revenant. Tijdens November Music betreedt hij de hel van Dante met zangeres Nora Fischer. Bevlogenheid in het kwad
Emitter Micro Festival 2015
Emitter Micro Festival 2015 “Exp.Berlin gets an upgrade” Recently Berlin’s experimental sound scene was treated to the biannual Emitter Micro Festival – three consecutive evenings of ‘sound and more’ (according to the program) spread across three different venues in Deutschland’s burgeoning Mecca for intellectual-audio-explorers and weirdo-noise-types. Australian audiovisual artist Scott Sinclair submerged for three days […]
Venice
Als Fennesz God is, dan zijn Pimmon en Tim Hecker de aartsengelen en is Ryoji Ikeda mijn persoonlijke duivel. En welke plaats krijgt Rafael Toral in dit universum? Vier weken terug stond ik in de Gentse Vooruit. Iemand het juiste jasje, de juiste haarsnit, het verkeerde accent vertelde me dat hij Venice geen goede plaat vond. Hij hoorde niets nieuw. Ik schudde het hoofd, zocht niet naar argumenten en wandelde het café uit. Die avond verdwaalde ik in de binnenstand, zweet kleefde op mijn huid en het geruis van de snelweg bracht verstrooiing. Wat is nieuw en wat is een goede plaat. Bestaat er een wiskundige formule voor of is het vooral/enkel gevoel dat telt. Beauty is the main thing. Die nacht droomde ik van God, de aartsengelen en de duivel. Christian Fennesz, in een vroeger leven gitarist, debuteerde zeven jaar terug met het standaardwerk Hotel Parel.lel. De plaat veroorzaakte in beperkte kringen een schokgolf en effende het pad voor de Weense geluidsarchitect. Er was niet alleen de samenwerking met David Sylvian, die hier op Transit de enige zanglijnen voor zijn rekening neemt. Er was ook de samenwerking met Polwechsel, de split-ep met Main op Fat Cat en de All Stars samenwerking Fenn O Berg. Een verbond tussen Jim ORourke, Peter Rehberg en Fennesz. De oorspronkelijke jamsessie The Magic Sound Of Fenn O Berg kreeg later nog een vervolg als The Return Of Fenn O Berg. De echte doorbraak kwam er voor Fennesz met Endless Summer, een plaat waarop hij al zijn ervaringen bundelde en waar hij nu met Venice een vervolg aan breit. Venice, opgenomen in juli 2003 in Venetië, toont opnieuw de essentie van zijn kunnen. Fennesz muteert en transformeert ruisgolven tot een heel eigen geluid. Met veel gevoel voor precisie en evenwicht benadert hij de klanken en turnt ze om tot een eigen code. Fennesz speelt met melancholie, maar belandt nooit in de gevarenzone, wordt nooit klef. Ook nu valt het op hoe hij zijn verleden (als gitarist) nooit verloochent, maar veeleer integreert in zijn actuele werk. Zo speelt hij bijvoorbeeld gitaar op Laguna en Circassian. Venice is een zacht meesterwerk, een waardige opvolger. God, de aartsengelen en de duivel zijn overal, als glinsterend stof dat neerdwarrelt, vol van melancholie, ongrijpbaar en zacht als warme zandkorrels.