Ontdek onze nieuwste Mind The Gap cd

Laat de muziek spreken. Verdwijn in de absorberende klankwereld van het Belgische duo Baljuw, een improvisatieproject van Matthias Dewilde en Nicolas Van Belle. Klanken verdwijnen in texturen, transformeren in gretige tapijten die je minutenlang bedelven onder haast pure ambient. Een sonische trip die een thuis vindt bij het Gentse Icarus Records en bij Consouling Sounds.

De mijmerende zang van de Senegalese zanger en multi-instrumentalist Mola Sylla, de ondersteunende rijke percussie van Frank Rosaly en de m’bira als centraal ijkpunt, maken ‘Djangaloma Dara’ tot een broeierige ervaring. Vervolledigd door de Amsterdamse Oscar Jan Hoogland (op zelfontworpen elektrisch klavichord), is Mother Tongue een interessant nieuw trio in de improvisatiescene, dat de intensiteit van bands als Natural Information Society en Mako Sica (ook op Astral Spirits!) oproept.

‘Folk is de nieuwe noiserock!’, jubelde de redactie na het horen van The New Eves. Als kruising van Patti Smith, Violent Femmes en de nieuwe lichting pseudo-achteloze rammelrock, wist The New Eves al snel te overtuigen. De band beoogt met hun project een tegenhanger te zijn van ‘christelijke normen en waarden’, en weet dat te doen door te grijpen naar onder meer viool, cello en fluiten om het tegendraadse karakter van folkmuziek in de wereld van postpunk te trekken.

Soms ontdek je radioshows met bijzondere selecties, zoals die van curator en NTS-host Coco María. In een warme mengelmoes van Spaans en Engels brengt zij luisteraars verspreid over vele tijdzones samen. De rode draad in haar selectie: haar grenzeloze en excentrieke visie op latin-muziek, zoals ook op ‘Club Coco: New Dimensions in Latin Music’. Coco María bundelt hier nog niet eerder uitgebrachte nummers van artiesten verspreid over de ganse wereld, waarbij ze van genres als champeta, latin funk en digitale cumbia naar bossa nova en synth-soul schiet. Met ‘No pares, Juanito’ voegt de in Nederland verblijvende Juan Hundred zijn eigen ritmes toe aan de rusteloze en boeiende Latijns-Amerikaanse sound, waar geen eenduidig etiket op te kleven is.

Een loeiharde beat wordt op ‘Gashadokuro’ ingekleurd door de onheilspellende tonen van het Japanse snaarinstrument shamisen en ruwe, jachtige praatzang. Het is een intense single van de in Amsterdam werkzame dj en producer Candy Coup. Met deze track levert ze een geslaagde mix af van onder meer latin club, ghetto tech en guaracha bass, wat op complimenten en een release op N.A.A.F.I. mocht rekenen, toch een stevig keurmerk voor experimentele, eigenzinnige clubmuziek. En terecht!

Snoeiharde sludge van de Gentse band Modder. Ontstaan als eenmansproject van Mathieu Mathlovsky tijdens de coronapandemie, telt de band met een extra gitarist, bassist, drummer en toetsenist nu vijf leden. Eigenlijk wordt er vrijwel heel het nummer vol gas gegeven, op een rustige gitaarmelodie halverwege na – het oog van de storm. In GC#185 merkte Mathlovsky op juist zo benieuwd te zijn naar negatieve feedback op zijn projecten. Helaas, van ons is er voor ‘Mather’ enkel lovski.

Een zijn met de natuur: als tuinarchitect ploeteren in de koude, modder en veel te hete zon, werkt meditatief, aldus Daniel Foggin van Smote, die dat gevoel in muziek wil omzetten en zodoende het aardse, het vuile en het meditatieve in een album verpakt. Voor ‘Songs From The Free House’ vond hij niet alleen inspiratie bij de bekende drone-meesters maar haalde hij ook inspiratie bij producers van elektronische noise en uit het verhalende aspect van folkmuziek. Op ‘Wynne’ verdringt een opbouwende noise-laag de feedback en distortion: een dreigende eruptie die Smote het album lang met veel geduld heeft opgebouwd.

Een veertiendaagse tour in Japan prikkelde Emily A. Sprague dusdanig dat ze er elke avond aan muziek werkte, geïnspireerd door haar omgeving. Het leverde acht uur aan nieuw materiaal op, waaruit ze later de uitgesponnen klankbaden selecteerde die nu ‘Cloud Time’ vormen. Titels worden verwijzingen naar locaties. Haar muziek wordt onvoorspelbaar en laat je meezinderen in een puur en hypnotisch doch eenvoudig klankenpalet; zo je dagdromen in.

Umbráfono is een project van Enrique del Castillo waarbij hij werkt met optische lezers die lichtstimuli geprojecteerd op lichtgevoelige cellen (fotoreceptoren) kunnen omzetten in geluid (zoals bij oude celluloidfilms). Het project van de Spanjaard leverde in 2023 al een album op vol muzikale herwerkingen van films (‘Sound Film Series’). Nu is er met het album ‘Segundo Álbum’ een vervolg. ‘Film 212 sk 2’ klinkt traag en weemoedig. We kunnen ons de film zó voorstellen.

People Of The Wind is het nieuwe samenwerkingsproject van Pouya Ehsaei, met Tamar Osborn op blaasinstrumenten en zangeres Tara Fatehi als onheilspellende verteller. Het trio neemt de luisteraar mee op reis langsheen de kusten van Oost-Afrika tot aan de kustlijn van Iran en vertelt het verhaal van ontheemding en migratie. Muzikaal vertaalt dit zich als een samenspel van muziektradities en hedendaagse, elektronische soundscapes: een fusie van avantgardejazz, Afrikaanse drums en experimentele hiphop. Het oude ontmoet het nieuwe en het gekende het onbekende.

Vrolijke muziek voor kwade mensen, aldus The Mad Laboratory of Anti-Matter. Achter de naam zit niemand minder dan de Libanese Paed Conca en landgenoot Nadia Daou, twee namen stevig verankerd in de experimentele scene. Op ‘Study Of A Dead End’ brengt het tweetal een eigenzinnige interpretatie van bezwerende, ritmische, verknipte noise-liederen opgebouwd uit rietblazersmelodieën, zangsamples en metalen percussie. Op ‘Anatomy Of Grief’ blikt het duo terug op hun thuisland.

‘Muziektafel/Tafelmuziek’ was in 2004 de eerste ookoi-release van partners in crime Peter Mertens en ‘onze’ Harold Schellinx, die afgelopen juni onverwacht overleed. Het mag niet verwonderen dat bij het duo (toen nog onder de naam 0 ok, 0:1 opererend) experiment centraal stond. Op dit album gooiden de twee opnamen gemaakt tijdens een verblijf op het Nederlandse waddeneiland Ameland door de mangel, met gruizig en speels resultaat. Deze track op Mind The Gap is een verlengstuk van het uitgebreide artikel verderop in het tijdschrift, waarbij we verschillende mensen gevraagd hebben om met ons op Harolds leven en werk terug te blikken.

Riforma is een Turijns/Berlijns ‘New Weird Italia’-label voor experimentele muziek, de lezer wellicht nog bekend van Mind The Gap-alumnus Rainbow Island (psydub met een overdaad aan wazige riddims). Het label is een nieuwe release-reeks begonnen onder de noemer ‘fft_Materialism’, waarbij artiesten gevraagd wordt om in hun nieuwe projecten te reflecteren op vragen als ‘Kan een wiskundige formule als levende entiteit gezien worden?’ en ‘Is het mogelijk om menselijke narratieven uit te diepen door intra-acties binnen het digitale domein te onderzoeken?’ 乃٥乃 & Ougdol, twee artiesten uit Frankrijk, komen in hun experiment met een soms pijnlijk schel en labiel, maar prikkelend antwoord op die vragen, en laten je in hun glitchy digitale landschap met een unheimisch gevoel achter.

‘Run’, ‘Dance’, ‘Breathe’, ‘Walk’, ‘Remember’, een greep uit het materiaal dat je terugvindt op het nieuwe album ‘BODY’ van het kwintet IKI. Met enkel hun stemmen en de vele manieren om die te vervormen, creëerden de vijf vocalisten een werk geïnspireerd op het menselijk lichaam, waarbij ook de imperfecties en rauwheid van de menselijke zang benadrukt worden. In de liedjes beweegt alles zich in cirkels. ‘BODY’ is een wonderlijke luisterbeleving die de vrijheid en mogelijkheden blootlegt van het eigen lichaam als instrument. Met ‘Breathe’ gunt het Kopenhaagse vijftal je een eerste dosis experimentele ademritmes.

Deze titeltrack bevindt zich bijna halverwege het album. Op dat moment ben je al volledig neergedaald in het uitermate ingenieuze en bewonderenswaardige klankenpalet van Lea Bertucci. Meerlagige veldopnamen die je als luisteraar dieper de verbeelding induwen. Stemmen die via reel-to-reel-tapemachines worden gemanipuleerd en die woorden hun betekenis afnemen. Woorden worden klanken. Dit draagt bij aan het mystieke karakter van het album. Nergens twijfel je aan je vrijwillige overgave aan de muziek.