Solid Steel Presents Amon Tobin
Spinning Records. Terug in de tijd downloaden was nog geen intergalactisch begrip en dieren konden nog spreken was Solid Steel de wekelijkse radioshow van het duo Coldcut. De peetvaders van Ninja Tune brachten iedere week een set waarin jazz, spoken words en leftfield hip hop fris en dartel met elkaar vermengd werden. Solid Steel was meer dan een doordeweekse djset, vooral een eerbetoon aan hun helden en hun inspiratiebronnen. Anno nu menig dierenras is met uitsterven bedreigd en downloaden grijpt de muziekindustrie naar de keel is Solid Steel, samen met de DjKicks-reeks uitgegroeid tot één van de belangrijkste mixseries van het moment. Het recept is al die tijd onveranderd gebleven. Producers en djs geven een inkijk in hun platenkoffer, droppen referenties en huldigen hun muzikale vaders en moeders. Na Dk & Dj Food, The Herbaliser en Hexstatic is het nu de buurt aan Amon Tobin. Tobin nam deze djset semi-live in Melbourne op na een tournee die anderhalf jaar duurde. Semi-live omdat Tobin de djtool Final Scratch gebruikte en van een aantal artiesten, Destiny Child om er slechts één te noemen geen toestemming kreeg om hun nummers te gebruiken. Het belette Tobin, op dit moment zowat de enige muzikant in de Ninja Tunestal die nog openlijk met drum&bass flirt, niet om een strakke compilatie aan elkaar te rijgen. De Braziliaanse wonderboy mixt donkere drum&bass met donkere drum&bass. Net om die reden loopt de uitsmijter, Venus In Furs van Velvet Underground, het blijft een waardige klassieker, tussen de vele drumritmes wat verloren. Waar zijn voorgangers vaak verdwaalden in een teveel aan ideeën en trucjes houdt Tobin het verbazend simpel en rechtlijnig. Rechtlijnig is ook hier de kortste weg van A naar B of van het begin van de groef tot ergens midden de groef om dan een nieuwe groef te kruisen. Lessen in logica moet u van ons en van hem niet verwachten. Al even rechtlijnig is de keuze om maar liefst twaalf eigen nummers door en naast elkaar te gebruiken en ze te plaatsen naast klassiekers uit het genre. Goed volk als T Power, Danny Breaks en As One passeren in een rotvaart de catwalk. Hoe uitgelezen en vakkundig deze Solid Steel ook is, ze kan niet beletten dat ze wat bleekjes kleurt naast de man zijn eigen, volle plaatwerk. Niet essentieel, wel een leuk speeltje tussendoor.
Amon Tobin (box set)
Dag Ninja Tune, hoi PIAS. Proficiat met die superdeluxe Amon Tobin box set, boordevol hoofdzakelijk nooit gereleased materiaal. Zes 10 vinylplaten, zeven cds, twee dvds en verschillende posters bevat dat luxeobject: faut le faire. Alleen al het vinyl en de cds bevatten samen bijna honderdveertig (140) nummers. Daarvan kregen wij er veertien (14) op een promosamplertje. Helaas kunnen wij over de muzikale kwaliteit van deze boxset dus geen verdere mededelingen doen. Onder de gegeven omstandigheden moeten we er helaas van uitgaan dat jullie voor die sampler de 10% beste nummers hebben uitgekozen. En dat er wie weet bij die andere 126 songs misschien wel wat vulsel zit. Yellow Submarine is ook nooit gerecenseerd op basis van Hey Bulldog, hoewel de plaat er zeker niet slechter was uitgekomen.
We zijn heus niet van slechte wil, maar sinds de Isam show die we eind vorig jaar bijwoonden hebben we de indruk dat Amon de laatste tijd iets te fel inzet op visueel vuurwerk (knappe show, dat wel) en iets te weinig tijd overhoudt voor de muzikale invulling daarvan. Het zou met zon indrukwekkende box hoe lang duurt ie eigenlijk, in totaal: ben ik met een lange zaterdag klaar, of neem ik maar beter een weekend vrij? maar eens net zo kunnen zijn, natuurlijk. Wel: als er effectief sprake is van muzikaal vulsel, dan hadden we daar graag onze lezers voor gewaarschuwd. Als het drie dagen hoogstaand luisterplezier betreft natuurlijk nog meer.
Aan de lezer: indien u 191 euro op overschot heeft, kan u Box Set zo bij Standaard Boekhandel ophalen. En als u ons nu wil excuseren gaan wij platen recenseren waarvan we alle tracks mogen beluisteren.
Amon Tobin. Porno voor VJ’s
Het opwindende nieuws sloeg de afgelopen tijd rap om zich heen: ‘Ga je mee naar Amon Tobin volgende week in de Melkweg? Je MOET mee! Zijn show is fenomenaal!’ En dat was het. Al je nerdy vrienden kunnen het beamen. Want nerdy vrienden waren er in overvloed. Veel jongens, en slechts hier en daar hun […]
AmonTobin_AmonTobin%28boxset%29
Instytut Las
Robotobibok, wat zoveel inhoudt als robot en het Poolse woord obibok (brommen/dreunen/drone), heeft eindelijk een opvolger klaar voor hun debuut Jogging uit 2001. De band, residerend in de underground van Wroclaw, is voor deze plaat uitgebreid tot een kwintet door toevoeging van trompetblazer Artur Majewski, waardoor hun geluid nog rijker is geworden dan op hun voorgaande plaat. Deze jonge muzikanten combineren de finesses van jazz met een stevige portie elektronica, anders gezegd: trompet, sax, piano, gitaar, bas en drums worden in goede banen geleid door Moog-synthesizers. Het resultaat is bij momenten heel dansbare, maar vooral stevig opgefokte jazz die herinneringen oproept aan de begindagen van de cultband Pinski Zoo. Funky, energiek en tegendraads tegelijk creëren ze nummers die jazz vermengen met allerlei beats, alsof Amon Tobin en Jaga Jazzist samenwerken onder invloed van een stevig lijntje. Instytut Las is daarmee een heel avontuurlijke electrojazzplaat geworden, die gelukkig nergens melig klinkt. Er is wel meestal een zich steeds herhalende groove, maar daarbovenop wordt dermate inventief geëxperimenteerd met vooral de blazers, dat elk stereotiep wordt vermeden. De onuitspreekbare Poolse titels van de tracks denken we weg, en we laten ons gewoon meevoeren. Probeer de track Muzyka Do Filmu en het woord jazz krijgt ook voor u een nieuwe betekenis.
Corymb
Toen Cincinatti Kid Bryan Hollon (aka Boom Bip) twee jaar terug met Seed To Sun debuteerde op Lex -hij had al wat uitstapjes op Mush achter de rug- was de hoofdbreker: Is dit Hip Hop? Gouden kettingen werden opgeblonken. Baggy jeans werden stijf gestreken en oogkleppen werden opgezet. Voor en tegenstanders voerden hevige discussies. Het wereldwijde web was oorlogsgebied en hier en daar sloeg een verhitte modem tilt. Haast niemand die een antwoord zocht op die andere, meer pertinente vraag: hoe zou Blur klinken indien Boom Bip hun volgende plaat zou producen? Relevant. Want Boom Bip is net één van die zeldzame producers die een crossover van stijlen kan versmelten tot een heel eigen geluid. Hoe Blur zou klinken, weten we voorlopig nog steeds niet, maar hoe Boom Bip klinkt als Four Tet, Venetian Snares en Mogwai hem door de remixmolen halen, krijgt u op Corymb te horen. De hype rond deze plaat kwam er vooral omdat ook Boards Of Canada een nummer onder handen neemt, maar net dat nummer zakt wat onderuit. Wij blijven nog het meest hangen bij de remix die cLOUDDEADvan Closed Shoulders aflevert (klasse) en bij misschien wel het meest opvallende aan ‘Corymb’ de nieuwe nummers die Hollon voor deze plaat maakte. Want hoe uitgelezen het kransje remixers ook mag zijn, ‘Corymb’ bewijst vooral het talent van Boom Bip die alles in zich heeft om uit te groeien tot het niveau van dat andere godenkind Amon Tobin.
Sofa O.D.
Poeta Negra is een Grieks label dat zich specialiseert in donkere en bevreemdende elektronica. Elke cd wordt uitgebracht in een fraai verzorgd digipack en ook de klanken die ons bereiken bij het beluisteren van deze schijfjes bekoort ons uitermate. Peekay Tayloh is het equivalent van een kruising tussen Amon Tobin en Squarepusher, lekker stuiterende breakbeat met intense ritmes en wat jazz. Pantelis Kakarogiou, s mans echte naam, heeft een open geest en op een terrein waar zich reeds heel wat grote namen bevinden, weet hij zich door zijn eigenzinnige kijk op de zaken toch een eigen gezicht aan te meten. Heerlijk plaatje is dit, dat afsluit met een reprise van de track The Hole You Are In, maar dan in een vette remix door Beefcake. Dani Joss zoekt het eerder in het duistere maar speelse van Coil met een dertig minuten durende, bevroren soundscape. Eerder was de man actief in het gerenommeerde project S.ink en op Liquid Photography puurt hij zijn klankkleur uit. Minimaal en toch dramatisch, verweven met pianostukjes, kinderlijk aandoende melodietjes en imposante strijkers die de elektronica bijkleuren maken dit tot een rustgevend schijfje voor de donkerste uren van de nacht. Denk Biosphere in bed met Sigur Ros bij dit solodebuut. Coti komt met het meest prestigieuze werkstuk voor de dag. Lido en Lato zijn elkaars tegenpolen. Waar Lido het moet hebben van abstracte, minimale ambient staat Lato met een opener geest te lonken naar melodie. Beide werkstukken werden tegelijk gecomponeerd en in dezelfde tijdspanne opgenomen. De wisselwerking tussen het organische en het anorganische, sentiment tegenover observatie, melodie tegenover omgevingsgeluid maakt deze dubbel-cd tot luistervoer voor intellectuele dromers met een boontje voor Brian Eno en Fennesz.
Soundtrack To Splinter Cell3: Chaos Theory
Nieuw talent op Ninja Tune. Baku Tsunoda en Naomichi Tanaka hebben een verleden achter de rug in punk, p-funk en Yellow Magic Orchestra coverbandjes, tot ze elkaar vinden als djs in een club in Tokyo. Sindsdien werken ze samen als Rainstick Orchestra en noemen ze hun muziek ‘system music’, iets wat het midden houdt tussen het minimalisme van Steve Reich, de electronica van YMO en jazz. De plaat klinkt dan ook als een zondagmorgen in mei: de eerste zonnestralen vallen binnen, de geur van kruidenthee hangt in de lucht en je bent helemaal klaar voor een stevige wandeling. Subtiel en heel erg zen, dit is chill-out muziek van het helderste water.
De nieuwe plaat van de bestverkopende Ninja Amon Tobin daarentegen kan je moeilijk chill-out noemen. Voor ‘Chaos Theory’ werkte hij in opdracht van spelletjesfabrikant Ubisoft, die de tijd rijp vond om bij hun Splinter Cell 3-game een volwaardige soundtrack uit te brengen. Geen voorspelbare verzamelaar met Korn, Method Man en The Prodigy deze keer, maar een échte soundtrack. De geïnteresseerden slaan er de vakbladen maar op na om te weten als de game de moeite is, de bijhorende muziek is dat wel. Het filmische heeft er altijd al een beetje ingezeten bij Amon Tobin en ik kan me voorstellen dat hij deze opdracht met veel plezier heeft afgewerkt. Hij slaat geen nieuwe wegen in maar blijft trouw aan zijn eigen stijl: complex, donker, hitsig en intrigerend. Modus operandi: neem een paar songs op met akoestische instrumenten en jaag er 10000 kilowatt electronica door. Toch merk je op één of andere manier dat het geen normaal Amon Tobin album is, alsof hij nadrukkelijk een bepaalde sfeer wou creëren. Op zijn vorige platen zat je volledig gevangen in zijn wereld en die is veel complexer dan om het even welk videospelletje. Vergeet vooral de buren niet te waarschuwen als u deze nieuwe wall of sound in huis haalt, maar de impact zal minder groot zijn dan vroeger.
Exquisite Corpse
Duzendpoot Daedelus is amper klaar met de productie van flarden van Busdrivers Fear Of A Black Tangent, of daar komt andermaal een eigen album waarmee hij opnieuw de grenzen van de avant-hop verlegt. Na eerdere releases op o.a. Mush en Plug Research heeft hij deze keer onderdak gevonden bij Ninja Tune. Zijn vijfde plaat is meteen zijn fijnste tot op heden. Exquisite Corpse is een mooi staaltje van complexe beat-programming gecombineerd met originele samples uit jaren 1930 en 1940 muziek. Het resultaat is exact wat je kan verwachten van iemand die zich hult in Edwardiankostuums en zich naar een oude Griekse legende noemde.
Op Exquisite Corpse passeren ook een fijne reeks mc’s wier bijdragen variëren van eerder traditioneel (MF Doom) over poëtisch (Mike Ladd) tot experimenteel (Prefuse 73), maar toch slaagt Daedelus erin om alles samen te brengen binnen zijn eigen sound.
Openingstrack Dearly Departed doet met zijn dromerige, met strijkers overladen intro en ratelende drums denken aan RJD2, terwijl Impending Doom conventionele hiphop is met MF Doom die over fuzzy, funky gitaren en jaren 1930 orkesten rapt. En zo gaat dat een hele plaat door.
Exquisite Corpse is een uitmuntende schijf van een veelzijdige producer die erin slaagt verschillende muzikale referenties te combineren in 14 tracks, en die als één geheel te laten klinken, zelfs met zéér heterogene vocale bijdragen. Deze plaat zet Daedelus netjes naast labelgenoten Diplo of Amon Tobin, en zal zeker ook in de smaak vallen bij fans van RJD2 of Boom Bip.
Alvast één van de platen van 2005 (en zo zijn er ondertussen al een paar).
The 5th Season
Als we ooit een film zouden maken, dan zouden we gelijk Humanworkshop inschakelen voor de soundtrack. Het drietal hangt muzikaal ergens tussen Morricone en Zorn in en maakt prachtige filmische instrumentale muziek. Voorlopig bestaat het label nog uit de artiesten BASIC, Remus en Leisure-B. Ze staan verzameld op een album waarmee je vrienden kunt imponeren met je muzikale smaak zonder ze te verliezen, grapt Humanworkshop. Het is lastig om een favoriet te kiezen tussen de drie artiesten uit Noord-Holland. BASIC is misschien wel de sterkste, maar zodra Leisure-B zo lekker uit de hoek komt met die sample uit Psycho heeft hij ons weer bij de kladden. De vier nummers van Remus liggen ook heerlijk in het gehoor, zeker Taxidermy Made Simple. De tweede release van Humanworkshop is helemaal voor Remus. Naar eigen zeggen klinkt het zoals een collaboratie tussen Paco de Lucia, Amon Tobin en John Zorn misschien zou klinken. In zijn acht nummers gaat Remus iets rustiger te werk dan op de sampler, misschien ook iets minder melodisch, maar dat onderscheidt hem wel meteen weer van zijn collegae. Nee, veel te klagen over Remus, BASIC en Leisure-B hebben we niet. Nu eerst maar eens die filmcarrière op poten zetten.