Er zijn al vele vlaggetjes, verjaardagstaarten en kaarsjes voorbijgekomen. Online radio is haar prille jeugd ontgroeid en heeft zich gevestigd als medium om rekening mee te houden. Gonzo (circus)’ Allart van der Woude sprak met oprichters, liefhebbers en auteursrechtenorganisaties over waar online radio zich nu bevindt: waar knelt ze en waar floreert ze?
Een celliste die ook arrangeert en improviseert en een onderzoekend componist die elektronica als instrument heeft. Plus hun beider stemmen. Maya Fridman en Gagi Petrovic experimenteren op het grensvlak tussen klank en lied en laten daarbij vooral hun intuïtie het werk doen. Het resultaat is pure muzikale expressie, zonder concept, en zonder tekst.
Voor buitenstaanders lijkt Eupen als locatie voor het Meakusma Festival een bijna exotische keuze. Wie de regio echter beter leert kennen, ontdekt een rijk cultureel landschap – opmerkelijk zelfs voor zo’n dunbevolkt gebied. Onze Gonzo-reporters lieten zich op sleeptouw nemen door de Meakusma-organisatie, op zoek naar de cultuur van Oost-België.
Harold Schellinx zocht zijn Hoofd Stuk in Borges’ bibliotheek van Babel, die niet zo lang geleden door Jonathan Basile online werd gezet. Hij las daarbij diens ‘Tar For Mortar’ (‘Lijm voor Leem’) en tuurde eindeloos naar de Totale PowerPoint: het betekent allemaal niks en toch is het grote Kunst. Alleen het Totale Horen ontbrak…
De Canadese componist Nicole Lizée is gefascineerd door glitches en verouderde technologieën, en geeft ze een rol in de concertzaal. Daarmee brengt ze een ode aan een vergeten en (voor velen) ongeliefd tijdperk. Tijdens Gaudeamus Muziekweek zijn er verschillende stukken van haar te horen en is ze jurylid van de jaarlijkse Gaudeamus Awards.
Dekmantel Festival heeft de afgelopen jaren zich bewezen als een evenement dat internationale allure kan koppelen aan een kwalitatief en onderscheidend aanbod.
Het heeft even geduurd om de herinneringen aan het Genkse Absolutely Free Festival van afgelopen zaterdag opnieuw bij elkaar te puzzelen. Ons brein was gesmolten bij zoveel warmte én goeie muziek.
Bloedheet was het afgelopen donderdag en de radio van de buren spuwde vervelende muziek. Dat laatste was voldoende reden voor onze mannen om naar de Pit’s te trekken voor een avondje grindcore met Diss Guy, Ona Snop en The Afternoon Gentlemen.
Met de regelmaat van de klok verklaren muziekjournalisten – die we tegenwoordig ‘influencers’ moeten noemen, stellig een muziekgenre morsdood. Rockgitaren, dubstep, hiphop, metal, … al deze genres verrezen glorieus uit hun assen. Een genre doodverklaren levert een snelle clickbait op, maar wat wordt er niet verteld?
Een tijdje geleden stuurde een vriend me de stellingen die bij een proefschrift zaten. De dissertatie ging over pijn op de borst, maar een van de stellingen luidde: ‘Het behandelen van psychiatrische aandoeningen kan leiden tot kwalitatief minder aanbod in de platenzaak.’ Eindelijk rechtvaardiging voor de ‘idiote’ muziek waar ik volgens vrienden naar luister!
Twee radicaal verschillende albums die allebei sterk beïnvloed zijn door niet-westerse muziek – ‘27 Passports’ van The Ex en ‘String Figures’ van Zoë McPherson – en hun uitwerking op Benjamin van Vliets zoekende oor en muzikale identiteitscrisis.
Onze wekelijkse nieuwsbrief praat je bij over alles wat er in het tijdschrift én op de site is verschenen – en daarmee over de interessantste culturele ontwikkelingen uit alle hoekjes en gaten van de Benelux en ver daarbuiten.
