Vonden we het debuut van Pink Room al een verpletterend goede noisepunkplaat, dan is dat klein bier vergeleken bij ‘Putain Royale’.

In het kielzog van de zogenaamde Grote Drie van de Belgische new wave uit de jaren 1980 zijn er nog altijd Belgische bands in het genre actief.

Of dit nu werkelijk een nieuw meesterwerk is in de catalogus van deze ondertussen wel legendarische band, zoals links en rechts wordt getoeterd, zal de tijd uitwijzen.

‘Somebody’s Knocking’ is nergens minder dan verdienstelijk, maar meer dan een zoethoudertje voor de fans is het niet.

Er waait een frisse wind in de Canadese gitaarscene en de naam van die vlaag is Corridor, een jong viertal uit Montreal.

Naast materiaal afkomstig van 7inches en compilaties bevat ‘Dreams To Fill The Vacuum’ verder ook tracks afkomstig van demo’s en twaalf nooit eerder officieel uitgebrachte nummers.

‘Magna Invocatio’ is net als zijn titel soms even pompeus als bombastisch, maar ook romantisch en bucolisch.

Martina Bertoni rijgt met haar cello ruimtelijke neo-klassieke composities aaneen en vervult een ‘Bokononiaanse’ spilfunctie.

Schammasch heeft de pech (sic) dat ze een meesterwerk hebben gemaakt; dat ze vervolgens moeten zien te overtreffen.

Samen met Clawfinger was Misery Loves Co. de absolute top van de Zweedse industriële metal.

Buildings vindt een eigen stem en Live Skull, fuck die zijn nog steeds bijzonder goed.

‘A Beautiful Thing: IDLES Live At Le Bataclan’ is alles wat een liveplaat moet zijn: rauw, eerlijk in your face en een geloofwaardige representatie.