Het Duitse trio Black Salvation is een nieuwe loot aan de Relapseboom. Een band die niet past binnen de verwachtingen van het label, toch voor degenen die splijtende metal of grindcore verwachten. Uiteraard brengt het label regelmatig platen uit die niet aan de verwachtingen van het grote publiek voldoen, maar wel op een of andere manier binnen de filosofie passen. Doomy postpunk was er echter nog niet.

Als we een gedroomde line-up hadden voor een Gonzo (circus)-festival dan was het die van Le Guess Who? 2018 met vier intrigerende curatoren: regisseur en activist Asia Argento, freakfolk-icoon Devendra Banhart, dichter-muzikant Moor Mother en jazzmuzikant Shabaka Hutchings.

‘Peaceful Easy Feeling’ opent ‘Brand New Abyss’, de nieuwe plaat van The Blow van een half jaar terug die nu eindelijk ook een Europese release krijgt. Het liedje doet ons meteen denken aan Young Marble Giants. Een beetje naïef, minimalistisch klinkende analoge synthesizers en een engelenstemmetje.

Onze Kortrijkse connectie trok afgelopen vrijdag naar Muziekclub 4AD in Diksmuide voor de uitstekende triple bill Insect Ark, Gnod en Barst.

Op ‘Messier Objects’ (Tourette, 2013) was het kwartet Almagest! vooral in de weer met liedjes waarin een piano de hoofdrol speelde. Voor ‘Fun House Mirrors’ slaan de Italianen een andere weg in. Gedaan met die piano en volop aandacht voor mystiek, verontrustende dromen en sensualiteit. Het onvangbare van de vijf nummers (toch drie kwartier) trekt Almagest! door in het gebruik van diverse Europese en zelf verzonnen talen, waardoor de plaat een universeel, of naar de ruimte reikend, karakter krijgt. Onder de vier Italianen herkennen we de ons enigszins bekende Paul Beauchamp, die vorig jaar het mooie ‘Grey Mornings’ (Boring Machines) uitbracht. Verder bestaat de kern uit Evor Ameisie, Fabrizio Modonese Palumbo (ook Larsen, dat in 2016 het schitterende ‘Of Grog Vim’ op Important het levenslicht liet zien) en Ernesto Tomasini. Deze laatste neemt de zang, een variant op Klaus Nomi , voor zijn rekening. Hij was twintig jaar acteur en zanger in het theater, en werkte sindsdien met onder meer Current 93 en Andrew Liles (Nurse With Wound). Voor de gelegenheid doet nog een stel bevriende buitenaardsen mee waaronder celliste Julia Kent en Marco Schiavo (Larsen). Experiment en industrial gaan hand in hand op dit bevreemdende schijfje, dat ongetwijfeld een verrijking van de collectie kan betekenen voor liefhebbers van eerder geciteerde bands en projecten. Het is trouwens niet alleen de stem van Tomasini die ‘Fun House Mirrors’ interessant maakt. Net als zijn zang is de muziek al net zo bevreemdend en indringend, wat ons meteen doet snappen waarom hij met de groten uit het experimentele industrialveld kan samen werken. De cd is bovendien verpakt in een vreemd soort plastic zakje, een stuk groter dan het schijfje zelf. Een verzamelobject.

Eight Tower Records is een Italiaans netlabel gerund door Raffaele Pezzella, die niet alleen meestal de mastering verzorgt voor de albums die worden uitgebracht, maar ook zelf muziek maakt als Sonologyst, een radioprogramma voor duistere ambient en dronesklanken maakt, Unexplaind Sounds beheert en eigenlijk op velerlei wijze muziek van over de hele aardbol die in die genres wordt gemaakt, een forum probeert aan te bieden.