Zu is nog steeds dat wilde instrumentale, furieus rockende (free)jazztrio uit Rome. Hun vorige, door Steve Albini onder handen genomen cd Igneo, was een pareltje in zijn soort, maar daar Zu vooral een livegroep is, komt deze registratie van hun concert in de Finse hoofdstad op 2 mei 2002 als manna uit de hemel. Studio-opnames kunnen namelijk nooit dezelfde power vatten die dit trio tijdens concerten op ons loslaat. De sax van Luca T. Mai neemt steeds het voortouw, terwijl Massimo Pupillo zijn pompende bas alle kanten van de ruimte laat zien. Jacopo Battaglia geeft een meer dan ferme lap op de vellen, enerzijds zorgend voor de nodige samenhang en anderzijds dermate inventief drummend dat het resultaat mijlenver komt af te staan van reguliere jazz. Vroegere collaboraties met onder meer Ken Vandermark, Hamid Drake, Han Bennink en Eugene Chadbourne geven al aan dat ze zich eerder ophouden aan de extremere zijlijnen van wat algemeen als jazz wordt beschouwd. Ze worden nogal eens vergeleken met Ruins, met toevoeging van de niet weg te denken saxofoon uiteraard. Zeker gezien de kwaliteit van deze opnames (het publieksapplaus is nergens storend), de overdonderende sound die wordt voortgebracht en de vele tempowisselingen, musicerend alsof ze hardcore spelen, rechtvaardigt deze vergelijking. Free jazz, schizofrene noisecore en improvisatie culmineren in een fantastische plaat die fans van The Flying Luttenbachers of de vele escapades van Peter Brötzmann niet mogen missen. En in t echt zijn ze nog impressionanter! Gaat dat zien!