De organisatie achter Indietronic Fest gaat steevast op zoek naar onbekend talent dat nog onder de radar vliegt maar het potentieel heeft om uit te groeien tot een vaste waarde in de underground — of zelfs daarbuiten. Het festival richt zijn blik bewust op minder bekende elektronische genres zoals avant-garde, experimenteel, ambient, industrial en IDM. Voor de negende editie van het live-elektronicamuziekfestival slaagde de organisatie er opnieuw in om vier beloftevolle Belgische acts naar de GC Volkskring in Lede te lokken: Nevel, Sasja Maekelberg (Empty Room), Bothlane en Niels Orens.
Samples plooien en strooien
Nevel is het soloproject van dj en producer Bart Van Meulebroeck, die dit jaar het schitterende album ‘Subconsious Dub’ uitbracht. Met dat album trok hij zelfs wat bekend volk uit de Belgische elektronische muziekscene (waaronder onder meer Dirk Da Davo, BySenses en Reverend Basstorius) in zijn slipstream van dub, downtempo and ambientdub mee. Van Meulebroeck kwam niet in zijn eentje opdagen bij zijn openingsset. Hij bracht zijn kompaan Ben Rosier mee (van hun project Propulsion) als extra ondersteuning voor het projecteren van de hypnotische kleurenexplosies.
Nevel had er duidelijk zin in en liet dat merken door ontspannen én enthousiast te toveren met zijn machines. We kregen een heerlijke set vol pompende downtempo en chill-out-tracks, grotendeels van zijn meest recente album. Voor Van Meulebroeck hoeft het niet altijd bittere ernst te zijn; zo verweeft hij moeiteloos herkenbare samples van onder meer The Doors, The Orb en David Bowie in zijn uitstekende set. Een brede glimlach verscheen op ons gezicht bij zowel de opening als het ironisch geladen slot, toen plots een sample van schlagerzanger — en Lede-inwoner — Frank Galan opdook.
Nevel knalde met clubvibes die gedragen werden door swingende beats, passende loops, pulserende baslijnen, scheutjes delay en een flinke dosis dubenergie. Het muzikale knipoogje naar zijn helden (The Orb en The KLF) waren dan ook nooit ver weg.
Fluwelen stem
Met Sasja Maekelberg (Empty Room) kregen we een eerder ingetogen trip voorgeschoteld, waarbij analoge synthesizers, veldopnames en drumcomputers samenstolden tot een droomachtige sonische ervaring. De Gentenaar gooide al na tien minuten zijn schoenen uit om zich op kousenvoeten volledig te laten gaan. Zijn fluwelen stem – vergelijkbaar met Tame Impala en Oscar And The Wolf – versmolten met warme soundscapes en doordringende, ritmisch geladen composities.
De zachte, emotionele uitwasemingen werden begeleid door psychedelisch gekleurde achtergrondbeelden van zwemmende haaien en vloeiende silhouetten van wiskundige figuren. De elektronische golven van synths, loops, samples en percussieve grooves creëerden samen met de gereserveerde vocalen een ontspannend gevoel dat perfect tot zijn recht zou komen tijdens een lange nachtelijke autorit. Maekelberg bracht vol overgave een emotioneel geladen, lineair optreden dat, hoewel zonder grote spanningsbogen, bijzonder aangenaam was om te volgen. Hij heeft onlangs ook zijn nieuwe album ‘MIMESIS (Part One)’ uitgebracht.
Rave-keet-schoppen
Bothlane, het solo-project van de Luikse jazzdrummer Alain Deval (Khartung), veegde ons live compleet van de kaart met een mix van modulaire synths, sequences en donderende drums. Onze verwachtingen waren aanvankelijk eerder bescheiden na het beluisteren van Bothlanes Bandcamp-materiaal, maar sommige acts moet je simpelweg live ervaren – en Bothlane behoort daar zonder twijfel toe.
Deval bouwde laag per laag een op rave geïnspireerde geluidsmuur van ongetemde klankgolven, ondersteund door strakke beats en chaotische elektronische bliepjes. De energie van zijn performance trok het publiek meteen in beweging, met een intense, bijna anarchistische techno-atmosfeer die hier en daar zelfs enkele luisteraars deed afhaken.
De no-nonsense-attitude en compromisloze aanpak maakten van het optreden een fysieke én mentale ervaring. demonstreerde dat live performance in dit genre niet alleen luisteren is, maar ondergaan: een overrompelende rit waar chaos, precisie en creativiteit samenkomen. Een set die nog lang nazindert en duidelijk bewijst dat Alain Deval op het podium een drumbeest is.
Abstracte echo’s aan elkaar timmeren
Na het geweld van Bothlane was het tijd om op adem te komen bij de headliner van de avond: Niels Orens. De klassiek geschoolde elektronicamuziekproducer uit Linter, Vlaams-Brabant, is voortdurend op zoek naar emotionele contrasten die hij in zijn composities verwerkt. In het duister gehuld opende Orens zijn set met een intro van schurende celloloops en bouwde hij abstracte soundscapes, ambientflarden en elektronisch gewriemel uit tot een fascinerend klanklandschap, vakkundig samengevoegd door gastdrummer Thomas Geysen (KRANKk).
We werden meegenomen door opmerkelijke klankconstructies die alle kanten van het elektronische spectrum verkenden: soms bijna dansbaar, dan weer zwevend door ambientlandschappen, om vervolgens te verschuiven naar stotterende experimentele passages. Geysen bracht extra spanning in de set, maar raakte af en toe Orens’ zorgvuldig opgebouwde klankpanorama’s, waardoor de samenhang en sfeer af en toe licht chaotisch werden.
De achtergrondbeelden, bestaande uit wiebelende geometrische lijnconstructies, versterkten de dynamiek van de muziek en zorgden voor een hypnotiserend visueel accent. Met zijn originele en gewaagde klankavontuur sloot Orens de avond op overtuigende wijze af, een passend einde van een boeiende en mooie elektronische festivalavond.
François du Painlait vulde terug mooi de gaten voor, tussen en na de sets met lekkere plaatjes die volledig aansloten bij de stijl en gebrachte muziek van de vier optredens. Het wordt nu al uitkijken naar de jubileumversie van Indietronic Fest #10 in 2026.