MarkFell_Manitutshu
MarkFell_PeriodicOrbitOfDyn
MarkFell_SentielleObjectifA
In Memoriam: Mark Fisher (1968-2017)
Op 13 januari overleed Mark Fisher (1968), de auteur van ‘Capitalist Realism’ en ’Ghosts of My Life: Writings on Depression, Hauntology and Lost Futures’. Twee nog steeds relevante publicaties van deze cruciale cultuurfilosoof voor deze tijden. Wij zullen Fishers scherpe analyses enorm missen; zoals in het nog steeds felle essay ‘Time Wars’ dat hij schreef voor Incubate en Gonzo (circus) en in het interview dat Dimitri Vossen in 2014 met hem had.
SPOT Festival – Aarhus, Denemarken – 21 mei 2010
Na een openingsavond met een paar Belgische bands en verbroedering met de aanwezige Belgen is het tijd voor het echte werk op het SPOT-festival. Een hele dag surfen langs nieuwe, jonge bands voornamelijk uit Denemarken, de uitzondering daargelaten. Het centrum van het SPOT-festival is het Musikhuset. In dit mooie complex, gebouwd op het vroegere kerkhof […]
Interview Rian Treanor
Met chirurgische precisie componeert hij clubmuziek die uit de hand moet lopen. Rian Treanor, zoon van Mark Fell, kind van Britse industriestad Sheffield en expert in elektronische muziek van over de hele wereld. De titel ATAXIA slaat niet alleen op zijn debuutalbum, als ook op zijn leven als opkomend artiest.
S/t
Acht jaar terug was een obscure, anonieme 12 het eerste vage teken van leven. Snd was de schuilnaam waarmee Mark Fell en Mat Steel in korte tijd het Sheffieldse antwoord op het Manchester-based Autechre werden. Net als Autechre hadden Snd vooral een sterke aanhang in de clubmiddens van hun thuisstad en maakten ze van kurkdroge tegendraadse technoritmes en donker mathematisch minimalisme hun handelsmerk. Later volgden nog twee maxis, een 7 op CCO en een vaste stek op de Clicks & Cuts serie van het Duitse Mille Plateaux. Omdat de eerste maxis haast onvindbaar zijn, brengt het duo ze nu opnieuw, aangevuld met nieuw materiaal, uit op Raster Noton. Anders dan Autechre moet Blir het niet hebben van complexiteit, maar vooral van scherpte en diepte. De negentien nummers variëren van het typische Raster Notongeluid (spaarzaam minimalisme) naar diepe, zorgvuldig in elkaar gezette donkere technoritmes. Blir is op zijn best als ze binnen een strikt minimaal kader een maximum aan mogelijkheden exploreren. Of deze release de definitieve terugkeer van Snd is, is zelf na de tour met Autechre nog steeds onduidelijk. Het is, met ‘Blir’ in de koptelefoon, hoopvol afwachten naar meer nieuw werk van deze muzikale hogepriesters.
Attack On Silence
De dvd ‘Attack On Silence’ bevat drie werken van de Brit Mark Fell. Zijn interesse in experimentele muziek, computertechnologie, hedendaagse kunst en filosofie resulteren hier in een onderzoek naar de relatie tussen geluid, geometrie en kleur. Startpunt van zijn onderzoek is de idee dat bepaalde patronen en hun sonische tegenhangers de onderliggende structuren van de fysieke wereld weerspiegelen. De harmonieën van de Tibetaanse klankschalen en de mandala’s bijvoorbeeld zouden raken aan diepere bewustzijnsniveaus en een meditatieve staat veroorzaken bij degene die ze ondergaan. Fell zoekt daarvan een eigentijdse, digitale vertaling. Concreet resulteert dat in drie lange stukken waarbij elektronische klanken en geometrische patronen gelijktijdig veranderen, waarschijnlijk doordat de een de ander aanstuurt. Een in hoogte wisselende, aanhoudende toon is gecombineerd met een horizontale balk waarin kleuren in breedte en van tint wisselen; een veld met vierkante blokjes binnen een bepaald spectrum verschiet gelijktijdig met de toonhoogte van een traag golvende puls; een reeks langzaam van toonhoogte of puls veranderende drones vallen samen met een veranderende verticale balk, enzovoort. Wat blijft over zonder de filosofische insteek: beeld-geluidsstukken die zeer minimaal, vaak mooi en fascinerend, soms optisch bedriegend en bij tijden inderdaad hallucinant zijn, maar een meditatieve staat van overgave is misschien wel een vereiste.
Atavism
Geschiedenis. 1998. Twee jongens uit Sheffield formuleren het antwoord op Autechre, Manchester based en net begonnen aan hun steile, wereldwijde opmars. Mat Steel en Mark Fell dopen hun groep Snd. Hun eerste wapenfeit verschijnt op het mythische label Mille Plateaux. De rest is, zoals eerder gezegd, geschiedenis. We zijn elf jaar verder en zeven jaar verwijdert van het laatste volwaardige plaatwerk van de groep. Er waren tussendoortjes, collector items die de status van de groep alleen maar bevestigden. Er was meer, niet veel, maar toch. Mark Fell bracht recent nog solowerk uit en de groep fungeerde al die jaren zowat als vast voorprogramma van Autechre. Met ‘Atavism’ – uitgebracht op Raster-Noton, alsof er geen andere keuze was – doorbreken ze de radiostilte. ‘Atavism’ is een pure, onversneden en helaas ook wat voorspelbare Snd-plaat geworden. Kurkdroog en minimaal, afgemeten en met oog voor detail in elkaar gepast. Kan je een dergelijke plaat mooi vinden? Neen. Je kan in bewondering staan voor de perfectie en de kunde van Snd. Je kan je verdiepen in de oerkracht en de densiteit van hun geluid. Je kan (pogen) hun concept te doorgronden en te ontrafelen. Je kan duizend keer cruisen door ‘Atavism’ en bedwelmd worden door hun filosofie. We wensen het u toe, want ‘Atavism’ is een meesterwerk, opnieuw, maar moeilijk te verklaren (opnieuw). Gelijktijdig met ‘Atavism’ brengt ook labelgenoot Pixel nieuw werk uit. ‘Display’ en ook ‘Set Your Center Between Your Parts In Order To’ vonden we bij hun release mooi plaatwerk dat vooral door de gelaagde aanpak en de avontuurlijke wendingen een heel eigen plaats innam in de catalogus van Raster-Noton. Met ‘The Drive’ (een titel die staat als een huis) verdiept hij zijn werkmethodes. Wat Pixel zo uniek maakt zijn zijn open structuren, de rake koerswijzigingen en de atmosfeer die hij feilloos weet op te bouwen. Twee aanraders op Raster-Noton, eerlijk is eerlijk, ik zou toch vooral inzetten op ‘The Drive’.
Manitutshu
Met Manitutshu levert Mark Fell iets als elektronische dansmuziek, maar tot een essentie teruggebracht. Een ruggengraat waaraan anderen wellicht het vet en de spieren kunnen hangen. Dat was ook min of meer de bedoeling van deze tracks. Fell was gevraagd om presets voor de nieuwe synthesizersoftware van Erik Wiegand te ontwikkelen, maar Fells bouwstenen werden uiteindelijk niet gebruikt. Daarop besloot hij de pattern generating systems uit te werken en te koppelen aan de geluiden van Eriks synthesiser. Het resultaat is een dubbele 12inch single (draaien op 45 toeren, dus) met ruim 42 minuten muziek. De titels beschrijven de gebruikte klanken of de status van elke track, zoals Acids In The Thin Razor, Attack Noise Hat, Linn, Acids In The…First Algorithm Test of Manitutshu… Parameter Set 2, Linn Hi Tom, JazzOrg, Vortex Study Performance Overdub, And Sythesis Reminiscent Of Duet Emmo. De Acids…et cetera-stukken zijn korte, abstracte of ritmische, fragmenten. Ze vormen vooral een basis, waar de Manitutshu…et cetera-getitelde stukken meer uitgewerkt zijn en de vorm aannemen van zij het nog altijd minimalistische composities. De ritmes en klanken denk acid, drum & bass zijn venijnig, hoog, met harde tikken en nagenoeg steeds uptempo. Het klankenpakket wordt afgesloten met een kwartier lange remix door de bevriende muzikant Mat Steel. Veel te minimal voor menig dance-feest of club, maar zeer fascinerend. Manitutshu biedt röntgenopnamen van de elektronische dansmuziek. Scherp en van hoge kwaliteit.