We raken het noorden kwijt in de helse machine die ‘PLUS’ van Autechre is, en onze stabiele bloeddruk eveneens.

Het moet niet gekker worden dacht onze tech-redacteur Maarten Schermer toen hij een reclame voor de nieuwe Sony Walkman zag, waar geen cassettebandje in hoeft. Waarin onderscheidt het ding zich dan van een mp3-speler?

Ik vind het steeds moeilijker om een jaarlijstje te maken, merk ik. Er zijn drommen platen die in mijn geheugen verworden tot een soort aaneengesloten gevoelslandschap, waarin het terugkijkend soms lastig is om individuele kenmerken te ontwaren. Misschien moet ik in 2017 mijn oor eens wat meer te luister leggen bij collega’s die nog gewoon naar platen met liedjes luisteren.

Vastberaden om niet meer toe te geven aan het aanschuifbeleid, lieten de gonzoverslaggevers tijdens het Dour festival de douches op zaterdagochtend compleet links liggen. In plaats daarvan opteerden ze voor koffie en veel muziek.

Het is wat uit de hand gelopen, de remix die Autechre zou maken voor Oberman Knocks’ ‘Dilantex’. Het werden zeventien minuten waarin de harde elektronische structuren van Autechre een gevecht aangaan met zijn dystopische, gebroken klanktapijten.

Nigel Truswell is Oberman Knocks. 42 jaar is hij als in 2009 zijn debuutplaat ’13th Smallest’ verschijnt. Nu wordt zijn werk geremixt door Autechre – een formatie waar hij tegenop kijkt –  en is zijn vierde ep ‘Dilankex’ net uit. Lees in Gonzo (circus) #122 een interview met deze Londenaar, die voor de gelegenheid deze mixtape […]

Gonzo (circus) beschouwt diversiteit als een van de speerpunten van zijn rekruteringsbeleid. Deze rubriek is daar een (met stemverheffing) sprekend bewijs van. De redactie heeft mij namelijk geëngageerd als “stoorzender voor de kritische harmonie” in dit magazine (in vertrouwelijke taal: als resident etterbak, met de bijzondere opdracht om mijn polemische pen in een tegengif voor hipsteritis te dopen). De welluidende titel Wanklank geeft het toontje aan van deze tweemaandelijkse column: een tikje ontstemd en bij vlagen zelfs lelijk vals – doch te allen tijde binnen de rekgrenzen van de redelijkheid.