728x90 MM

Zoekresultaten voor: floris vanhoof

Mixcloud Monday: Lieven Martens

Edições CN banner

Op 18 en 19 april is het fijn vertoeven in Permeke. Label Edições CN neemt er de teugels in handen met onder meer Floris Vanhoof, Roman Hiele en Christina Vantzou. Lieven Martens maakte een mixtape ter uitnodiging.

ufo1

Floris Vanhoof

Ceci N’Est Plus Avioth/Ils Chantent Pour Vous

ROT Cecinestplusavioth

Zelf omschrijft het Belgische ‘free noise’ collectief R.O.T. hun nieuwe plaat als de groep op zijn meest minimaal. ‘Ceci N’Est Plus Avioth/Ils Chantent Pour Vous’ bevat twee lange stukken, opgenomen in 2007 en samen goed voor ruim negentien minuten improvisatiemuziek. Verwacht geen ritmes en nauwelijks melodie. De leden – Laurent Cartuyvels, Bram Borloo, Benjamin Franklin, Floris Vanhoof en Christophe Piette – gebruiken tal van akoestische/analoge instrumenten en objecten om vooral abstracte klanklandschappen te scheppen. Bij de eerste track betekent dat een variatie aan geklop, gerasp, gebonk, gefluit en andere geluiden op een basis van traag stijgende en dalende tonen. Hier eens een streek langs metaal, daar het slaan en bestrijken van snaren, een slag op een bekken, dan weer onverwachte en onvoorspelbare geluiden van (vermoedelijk) elektronica. De geluidsbronnen zijn daarbij niet altijd herkenbaar. De tweede improvisatie ligt duidelijk in het verlengde, maar klinkt iets dichter: meer tonen, meer klanken. ‘Ils Chantent…’ klinkt ook iets minder onheilspellend misschien, maar niet minder spannend. Na verloop van tijd treedt er in het geluidslandschap een rust in, mede door het sobere melodietje dat uit de onvoorspelbaarheid tevoorschijn wordt getokkeld. Deze enkelzijdige 12” volgt op de, naar eigen zeggen, goed ontvangen lp op (k-raa-k)3 in 2006, waarmee het gezelschap de aandacht trok van Thurston Moore en The Wire. De plaat is gestoken in een fraaie, gezeefdrukte hoes van Jelle Crama en is gelimiteerd tot 175 exemplaren.

Songs Of Gold, Incandescent

Vorig jaar bracht Lieven Martens ‘Music From The Guardhouse’ uit, een eerste ‘grote’ (vinyl-)release als Lieven Martens Moana, in plaats van onder het jarenlang gehanteerde pseudoniem Dolphins Into The Future. Sindsdien lijkt ‘s mans fascinatie voor de eilanden van Polynesië (voor de slechte aardrijkskundestudenten: van Hawaii tot Nieuw-Zeeland) stilaan de overhand op zijn oorspronkelijke dolfijnen-obsessie. Dat die fascinaties niet uitmonden in platte aloha-exotica, maar ook werkelijk een inhoudelijke meerwaarde bieden, daar waakt Martens als vanouds conscientieus over, en dat blijkt ook ‘s mans nieuwe tape, ‘Songs Of Gold, Incandescent’. De vijf tracks – Martens heeft het over ‘dedication symphonies’: elk nummer is aan iemand opgedragen – zijn een mooie illustratie van ‘s mans recente muzikale evolutie. Het uit 2010 daterende ‘Ilha Da Culatra (For Wietske Van Gils)’ is nog een opsomming van alle “klassieke” Dolphins Into The Future elementen: digitale synth in combinatie met oerwoud- en zeegeluiden. ‘Um Tratado Sobre A Agua Quente (Short Version, For Floris Vanhoof’), uit 2011 is volgens de hoestekst opgenomen in een fumarole of vulkanische barst en combineert het geluid van kokend vulkaanwater met kikker- en watervogelgeluiden. De beschrijving klinkt overigens gruwelijker dan de track. Getuige de meer recente tracks is Martens aan het evolueren van soundscapes/ambient naar bijna luisterspel-achtige composities. Zo is ‘Sweeten The Mango (Instrumental Version, For Haunani-Kay Trask, 2012)’ een auditieve collage van een stukje in Samoa opgenomen koorzang, een piano-etude, exotische percussie, een kerkklok en veldopnames van vogelgezang. Gevraagd naar de oorsprong van de koorzang-sample liet Martens weten dat die in een Samoaans kerkje was opgenomen. Hij schreef erbij dat hij geïntrigreerd was door het feit dat een door westerse missionarissen opgedrongen godsdienst toch tot zulke schoonheid had kunnen leiden. Maar de bijzonderste track van ‘Songs Of Gold, Incandescent’ is misschien nog wel ‘Grotella (Excerpts From A Hula, For Siet Raeymaekers, 2013)’ – een verontrustende suite van moeilijk thuis te brengen geluiden, en mijlenver verwijderd van het werk dat Martens ooit met het predicaat ‘New Age’ opzadelde. In de meest recente track – ‘Mo’o (For Francesco Cavaliere, 2014)’ – wijkt Martens nog verder af van zijn oude idioom. Een enerverend en tot gekmakens toe herhaald geluidje (wij dachten eerst aan een triangel-sample, maar het blijkt een Yamaha DX7-geluidje) en heftig gemanipuleerde stem. Absolute heavy-listening dus, maar wél een interessante nieuwe piste (tenslotte stamt Martens uit de Antwerpse noise-underground van de vroege jaren 2000). Martens is een veelreleaser, maar deze ‘Songs Of Gold’ doet vermoeden dat hij nog niet te snel in de val van de herhaling zal vallen. Wie benieuwd is haaste zich, want ook deze editie op honderd exemplaren zal wel weer snel de deur uit zijn.

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!