Het hoogtepunt van de eerste Belgische postpunkgolf lag in het Limburg van eind jaren 1970, begin 1980. Het jonge vijftal Whispering Sons gaat verder aan de slag met de muzikale erfenis van die periode.

Oorspronkelijk komen de vijf bandleden uit het Limburgse Houthalen-Helchteren. Ondertussen studeren vier van de vijf leden in Leuven. Tussen het studeren voor hun examens hadden ze even tijd voor een gesprek over de invloed van postpunk in hun muziek, onbewuste parallellen met het verleden, de donkere charme van industriële landschappen en radio maken.

Sneeuwbaleffect

De band ontstond een drietal jaar geleden toen de vier mannelijke leden van de band samen muziek begonnen te maken. “Eind 2012 begonnen we te jammen, speelden wat covers zonder enig doel”, vertelt gitarist Kobe Lijnen. “Een half jaar later voelden we dat dat goed liep. We zijn toen ook eigen nummers beginnen te schrijven in de stijl die we nu nog maken. We zongen toen nog zelf. Maar dat trok eerlijk gezegd nergens op. We zijn daarom maar op zoek gegaan naar een zangeres. En dat is Fenne Kuppens geworden. We kenden haar vaag, op haar SoundCloud zong ze covers van bijvoorbeeld van The XX. Een band die toch aansluiting vindt bij de muziek uit de jaren 1980 waar wij mee bezig waren.”
De muziekstijl waarvoor we onbewust al een voorliefde hadden, heeft zich verder verdiept.
Bassist Sander Pelsmaekers hoorde thuis bijvoorbeeld als kind al vaak ‘Party’s Over’ van Talk Talk en de muziek van The Smiths. “Er was een soort sneeuwbaleffect. We hielden van die muziek en gingen steeds verder op zoek naar de bronnen ervan. We lieten die dingen aan elkaar horen. Dat versterkte elkaar.” De zoektocht naar de bronnen van die muziek leidde ook tot een programma op Radio Scorpio, Synth Brittania. “Als overkoepelende term voor wat we doen is postpunk een goede term”, vertelt Pelsmaekers. “Maar we hebben gemerkt dat die omschrijving heel breed is. Er zitten elementen in van coldwave of synthpop. Uit al die elementen proberen we een vernieuwend geluid te distilleren.”

Thatcher

De muziek waar de band naar teruggrijpt werd sterk beïnvloed door de donkere atmosfeer van eind jaren 1970, begin 1980 van de vorig eeuw in Groot-Brittannië. De jaren waarin Thatcher aan de macht was. De vraag of de huidige heropleving van deze muziek met het huidige politieke klimaat heeft te maken dringt zich dan ook op. “We zien de parallellen wel, maar we maken geen muziek uit onvrede met de maatschappij. Die revival reflecteert wel een bepaald gevoel in de maatschappij”, vertelt Sander Hermans. “In de documentaire ‘Synth Brittania’ zie je ook goed waar dat gevoel vandaan komt”, vult Pelsmaekers aan. “Er ontstond toen een soort betonnen, kille wereld. Die sfeer moeten we niet kopiëren naar nu. In onze nummers willen we dat gevoel wel overnemen. Dat gevoel vertrekt eerder vanuit onszelf, dan vanuit een soort onvrede. Maar de donkere charme van vervallen industrie heeft misschien wel een invloed gehad. Dat gevoel is niet specifiek verbonden met een bepaalde plaats. Je kunt niet zeggen dat de vergane Limburgse mijnindustrie ons echt heeft beïnvloed. Een paar jaar geleden had je hier in Leuven ook nog de vervallen industrie rond de Vaartkom die dat gevoel uitstraalde. Het gaat voor ons echt over een gevoel in de muziek uit die periode.”
De titel van de eerste officiële release ‘Endless Party’ is misschien een beetje raar als je luistert naar de donkere teksten van Kuppens. “In ieder geval zijn mijn teksten niet vrolijk. Voor mij ze heel introspectief en zeer persoonlijk. Ik probeer mijn duistere en donkere gevoelens te kanaliseren. Het is dan ook behoorlijk ironisch dat de ep die titel meekreeg. Het is geen feest, maar dat hoeft ook niet. Het belangrijkste is dat we er allemaal samen hetzelfde gevoel in kunnen leggen.”

LIVE

13/03/2016, Café Libertad, Leuven

24/03/2016, Muziekcentrum Trix, Antwerpen

02/04/2016, De Reunie, Geleen

01/05/2016, Wool-E-Day, Kortrijk

07/05/2016, Lemon Bar, Wetteren

Dit artikel verscheen eerder in GC #132.

Discografie