Het hoesje van de vijfde plaat van Bong spreekt aan. Een reproductie van het schilderij ‘Thomson’s Aeolian Harp’ van JMW Turner, met een mooi, pril en maagdelijk Londen op de achtergrond. Op de plaat presenteert Bong twee lange stukken, die een indrukwekkende trip bewerkstelligen. ‘Time Regained’, zeventien minuten droog aan de haak, zet bezwerend in, neemt ons meteen mee, zuigt ons op. Na zeven minuten komt een trage, donderende stem de boel verder verzieken. Ze klinkt als een donkere mantra, een laagje bovenop de doomdrones die worden opgewekt. Na een paar minuten verdwijnt de stem. Ze heeft niets zinnigs meer te vertellen en wordt uitgeleid door een stilaan vervagende drone, die naar het einde toe licht wordt ingekleurd met een toefje Hawkwind-keyboards. Die klanken vormen een opstapje naar ‘Find Your Own Gods’, dat opent met een gereciteerde tekst. Keyboardklanken zwellen langzaam aan, de acidtrip wordt ingezet. Die mag al snel achttien minuten doorgaan, in een leegte tussen techno, acid en Ozric Tentacles-hippiegefreak. De hogepriesters van Bong weten er echter net dat tikje kilte en donkerte aan te geven die ervoor zorgt dat de luisteraar toch wordt opgezogen, willen of niet. Zelf vinden we vooral het eerste nummer erg de moeite, al snappen we best dat de keyboardtrip in een livesetting zeer goed kan werken.

Dit artikel verscheen eerder in GC #128.