Bastien Torre, François Rosenfeld en Thomas Leuwers vormen het trio Nour, dat ook banden heeft met Yacht Club. De band heette oorspronkelijk Tasty Granny maar vond dat toch niet echt passen bij de muziek die ze maken. Vreemde muziek is het, waarbij we voortdurend denken een vrouw te horen zingen, maar dat is niet zo. Opener ‘Dear Terry’ zet al meteen de toon. Nour moeten liefhebbers zijn van het werk van Robert Wyatt en Soft Machine. dat kan gewoon niet anders. En van Olivia Tremor Control, ook al een band die nooit klinkt zoals je als luisteraar verwacht. ‘Vain Bleak And Iconic’ is inmiddels het derde album van de band. Tijd voor verfijning en tevens het moment om hun mix van de toenmalige Canterbury scene (Gong, Hatfield And The North, Soft Machine) en de gekte van de jaren 1990, waarmee ze refereren aan bijvoorbeeld Mercury Rev en Daniel Johnston. Uiteraard geeft het trio daar dan een Franse draai aan en wordt het weer helemaal iets anders. Free rock en progrock smelten bij Nour samen tot een bevreemdend, moeilijk te doorgronden universum dat uitnodigt om telkens opnieuw te beluisteren tot het eurocentje eindelijk valt.
