Voor het einde van 2016 staat alweer het negende album van The Underground Youth in de planning. Negen albums in nauwelijks zeven jaar. Tijd om Craig Dyer, de man achter deze grootse naam, eens aan de tand te voelen over zijn inspiratie, plannen en aanpak.

Je zou denken dat het een beweging is, The Underground Youth; een nieuwe tegenstroom die wij als oude knarren van Gonzo (Circus) warm en liefdevol willen omarmen. Die nieuwe jeugd laat echter nog even op zich wachten, want The Underground Youth is geen subversief geluid uit de jeugd, geen geheven vuist tegen het falen van de voorgaande generaties. The Underground Youth is de titel van een gedicht dat Craig Dyer in zijn tienerjaren schreef, en wat toevallig ook een van de eerste gedichten was die hij op muziek zette.

Bandcamp

Een gepaste naam voor zijn soloproject, zo leek hem, toen hij begon met zijn nummers op te nemen. En daarmee eindigt het idee van een beweging, hoewel het niet onwaarschijnlijk is dat de muzikale mix van The Underground Youth al snel een aardige beweging in gang kan zetten. Invloeden uit de psychedelica van de jaren 1960, flarden garage rock en echo’s uit de postpunk en new wave van de late jaren 1980 tot vroege 1990, alles komt samen in de acht releases die The Underground Youth sinds 2009 op zijn Bandcamp-pagina heeft geplaatst.
Het is die combinatie van productiviteit en kwaliteit die het Noorse Fuzz Club Records in 2011 al opviel, wat dan ook snel tot de eerste release ‘Delerium’ opleverde. Dyer zelf had toen al vijf digitale releases op zijn Bandcamp staan, opnames die hij tot dan toe altijd geheel en alleen opnam. Maar een officiële release brengt de noodzaak tot optreden met zich mee, wat betekende dat Dyer een band moest gaan vormen.

Echo’s

Aan zijn manier van werken heeft dat echter weinig veranderd: Dyer blijft de spil waar The Underground Youth om draait, zij het nu aangevuld met wisselende muzikanten, mensen uit zijn directe omgeving. “Ik schrijf al vanaf vrij jonge leeftijd gedichten, maar het was pas toen ik Bob Dylan hoorde dat ik besefte dat de transitie van tekst naar muziek maar één stap van een paar akkoorden was. Een paar basisakkoorden, dat was alles wat ik nodig had, en van daaruit is het allemaal begonnen. Toen ik uiteindelijk bij Fuzz Club Records tekende in 2011, moest ik gaan optreden; dat had ik tot op dan nog niet gedaan. Mijn vrouw Olya ging drummen, en de rest werd aangevuld met bassisten en gitaristen uit de muziekscene waar we ondertussen onderdeel van waren geworden. In het begin wisselde dat nog wel, maar de huidige line-up staat alweer een tijdje. Wel is het nog steeds mijn project, waarbinnen ik alles schrijf en opneem. Hoe de nummers live worden geïnterpreteerd, beïnvloedt wel mijn aanpak en stijl. Maar voor de volgende plaat wil ik de andere muzikanten ook in de studio brengen en zelfs met een producer gaan werken om zo toch meer tot een gezamenlijk werk te komen.”
De wisselende muzikanten en hun eigen inbreng zijn echter niet de enige invloeden op het geluid van The Underground Youth. Als je de verschillende albums van Dyer beluistert, hoor je echo’s van Dyers verschuivende muzikale interesse. Vanaf het begin hoor je de jaren 1960 psychedelica, garagerock en shoegaze in zijn nummers doorklinken, maar vooral in de laatste twee albums, ‘Beautiful & Damned’ en ‘The Perfect Enemy for God’, zijn de voorliefde van industrial en noise terug te horen.

Bob Dylan

Gemixt met invloeden uit de donkere postpunk raakt The Underground Youth enerzijds aan het tergende geluid van Codeine en anderzijds aan de slepende klanken van The Godmachine. Niet direct de meest opbeurende klanken, maar in haar melancholie en treurnis wel zeer scherp en rakend.
Toch is het niet zo dat Dyer een getergd man is, die zijn ellende in zijn muziek van zich afschrijft. “Natuurlijk zitten er persoonlijke elementen, gevoelens en ervaringen in mijn muziek, maar bovenal put ik inspiratie uit de films die ik heb gezien en de boeken die ik heb gelezen. Dat gebruik ik om mijn verhalen en karakters te creëren. Maar het verschilt ook van nummer tot nummer, soms wil ik ook echt iets persoonlijks etaleren, andere keren verschuil ik me liever achter fictionele karakters. Zo was The Underground Youth voornamelijk een stijloefening in een Dylanesque schrijfstijl, die ik toen net aan het ontdekken was. Daar zit verder geen groot persoonlijk verhaal achter.”
De invloed van Dylan is op de laatste platen ver weggestopt, maar op het debuut ‘Morally Barren’ uit 2009 is de invloed van de rammelende troubadour nog vaak terug te horen. Kale, lo-fi opgenomen nummers, vaak gebouwd rondom een eenvoudig herhalend thema waar simpele percussie – soms wat rommelig – omheen is gebouwd. Dit zijn de demo-opnames van een zichzelf zoekend artiest, opnames die vroeger in een oplage van enkele tientallen cassettes in beperkte kringen werden verspreid. Het mooie is dat hier al alle ingrediënten van de latere platen te horen zijn. De dreiging die uit de eenvoud en herhaling klinkt, zit er al ingebakken. Een potentie die zich in hetzelfde jaar reeds openbaart, wanneer The Underground Youth ‘Voltage’ in eigen beheer uitbrengt. Negen nieuwe nummers die niet alleen een snelle productiviteit laten zien, maar in opname en afwerking meteen al groei laten horen.

Berlijn

Een productiviteit en groei die onbegrensd lijken, met alleen al in de periode 2009 – 2011 vijf online releases. Dyer: “De eerste albums nam ik op en werkte ze af zo goed als ik kon, met mijn beperkte middelen en kennis. Door te doen leerde ik mezelf de vaardigheden en processen die ik nu nog gebruik. Voor de laatste plaat ben ik wel gaan werken met een producer, en ook het volgende album wil ik weer de studio ingaan om met een producer samen te werken.”
Die keuze om met een producer te werken is terug te horen in ‘Beautiful & Damned’. Hoewel op geen van de platen de afwerking slecht is of het geluid gebrekkig, op deze laatste vier nummers tellende ep zijn de details beter uitgewerkt, is de stilte harder en het totaalgeluid net iets helderder dan op de zeven voorgangers. Maar dat past ook geheel in de lijn van die vorige platen, waar niet alleen het geluid, maar ook de nummers zelf steeds verder uitgewerkt lijken. Nu lijkt The Underground Youth ook steeds trager te gaan, waarbij er steeds meer ruimte wordt gegeven aan de stilte.
Een belangrijk aandeel in deze groei is vast ook de constante aanwas aan nieuwe nummers bij Dyer: “Ik schrijf en werk constant aan nieuw materiaal, dus ik heb nooit een gebrek aan nummers om op te nemen. Mijn vrouw en ik zijn net naar Berlijn verhuisd, wat mij zoveel inspiratie heeft gebracht dat ik nu alweer genoeg waardig materiaal heb om meerdere albums op te nemen.”

Shoegaze

Voor Berlijn woonde Dyer in Manchester, een stad met een sterke muzikale historie – niet in de laatste plaats op het gebied van de psychedelica en shoegaze. Toch voelt Dyer zich daar niet mee verbonden, net zomin als dat hij een verband ziet met de recente golf aan bands die in de garage, psychedelica of shoegaze zijn opgedoken. Duidelijk is dat The Underground Youth uit die mix van invloeden, of het nu shoegaze, psychedelica, garage, industrial of noise is, zijn eigen stilistische saus probeert te ontwikkelen. Dat maakt het ook lastig om de acht albums die nu al online staan simpel te duiden. Zeker op de eerste paar albums dwarrelt The Underground Youth van het ene naar het andere genre, om daar in de laatste paar albums meer en meer een eigen combinatie van te maken.
De rode lijn is echter de duistere melancholie die door alle platen loopt, een melancholie die ook in het artwork van de platen aanwezig is. Voor de laatste drie albums is dat werk afkomstig van een Mexicaanse kunstenaar, Lorena Sequeyro. Werk dat Dyer heeft gekozen omdat haar kunst naadloos aansluit bij en zelfs een aanvulling is op de muziek die hij maakt. Hoe zich dat live vertaalt, dat is helaas niet op korte termijn in de lage landen te zien. The Underground Youth is deze lente weliswaar volop op pad, maar daar bij worden de podia in de Benelux nog niet gekruist.

Dit artikel verscheen eerder in GC #133.

Koop deze editie in onze webshop!

Discografie

The Undergroudn Youth - Mademoiselle (Fuzz Club Records, 2016, LP, CD)
The Undergroudn Youth, Haunted (Fuzz Club Records, 2015, LP, CD, Cassette)
The Underground Youth - Sadovaya (Fuzz Club Records, 2014, LP)
The Underground Youth - Beautiful And Damned (Fuzz Club Records, 2014, 10
The Underground Youth - The Perfect Enemy For God (Fuzz Club Records, 2013, LP)
The Underground Youth - Delerium (Fuzz Club Records, 2012, LP)