Met vier kan je kaarten; om van een plaatselijke scene te spreken, heb je voldoende aan een zestal enthousiastelingen. Dat is zowat kort samengevat de ironische en grappige inleiding op de achterzijde van dit uniek stukje Belgische muziekgeschiedenis op wit, strikt gelimiteerd vinyl. In tijden van haast manische re-issues-woede, waarbij de archieven vooral van materiaal uit de jaren 1980 worden ontdaan, is het opvallend dat daarbij voornamelijk Brussel, Leuven en/of Antwerpen in het vizier komen en in veel mindere mate de provinciesteden. Niet geheel onbegrijpelijk, maar er valt echter véél meer op te graven. Neem nu het Oost-Vlaamse Aalst. Die stad is wereldberoemd omwille van zijn carnaval; en daarnaast tegelijkertijd en helaas ook omwille van zijn armoede en rauwe marginaliteit. De perfecte potgrond dus voor artiesten, denkers en dwarsliggers die liever niet binnen de conformistische lijntjes lopen. Epicentrum destijds – midden jaren 1980, begin jaren 1990- was het café In De Gele Limonade (een mythisch begrip in undergroundmiddens) en de plaatselijke vrije radio Katanga. Dat alles onder wolken van zetmeel en mout van de lokale fabriek, vandaar de titel. Bezieler van deze compilatie en tegelijkertijd een van die figuren van die scene was (en is) Gonzo (circus) medewerker Peter Vercauteren. Zelf is hij aanwezig in diverse gedaantes, namelijk Acts Of Worship (hier samen met Forgotten Heroes), Parahydroxybenzozas R.33-812 en Het Gesticht!. Op die radio bestierde hij als Atilla De Non een programma met de welluidende naam “De Val Van De Westerse Beschaving”. In die hoedanigheid kreeg hij wel eens een democassette in de handen geduwd, waarbij de artiest in kwestie hoopte om ook buiten de eigen slaapkamer te worden gehoord. Vercauteren heeft die tapes gelukkig al die jaren bewaard en dat materiaal vormt de nucleus van deze opmerkelijke staalkaart. Die huisvlijt van toen is best interessant en het gepresenteerde materiaal (tien nummers) nergens ondermaats. Verre van zelfs: er staat geen vulsel op. Industriële geluidscollages en elektronische geluidsexperimenten met een wel hoog Do It Yourself-gehalte –zo is er een rol weggelegd voor een ouderwetse Nova haardroogkap bijvoorbeeld- zijn de rode draad doorheen het geheel. Er wordt geflirt met (proto-)Electronic Body Music en minimal wave, maar de meeste tracks kunnen moeiteloos het etiket industrieel opgekleefd krijgen. Killvision (ooit wereldberoemd in Keerbergen) roept herinneringen op aan het oudere, meer atmosferische werk van The Klinik, maar deze verzamelaar wil bewust geen nostalgie-trip zijn. Daarom werden ook recentere namen binnen gehengeld, zoals Man Without World. 2nd Civilization was er ook al vroeg bij, maar is ook vandaag nog (min of meer) actief. Met Neoprene GRT, Interzone en Trans-Vorm is deze toch wel duidelijke liefdesbaby compleet. Straf staaltje goud delven.
