De Nederlands-Britse gitarist Andy Moor en de Franse geluidsartiest/poëet Anne-James Chaton lijken elkaar helemaal gevonden te hebben. Een tijdje geleden alweer, sinds zo’n tien jaar brachten ze regelmatig samen wat uit.
De futuristische stem van een enigszins overspannen maar keurige boekhouder en de ritmische, minimalistische gitaargeluiden houden elkaar mooi in evenwicht.
Zowel de stem als de gitaar laat ruimte voor de ander, en ook kan er van tijd tot tijd wat ontsporen zonder elkaar in de weg te zitten. Het gitaarspel van Moor is simpel, duidelijk en no-nonsense, met weinig verfraaiing of grootse gebaren, dat vakmanschap heeft hij in de loop der jaren opgebouwd met Dog Faced Hermans en The Ex.
Woordkunstenaar Chaton brengt zijn verhaal met ijzeren vastberadenheid als een nieuwslezer on acid, monotoon, sonoor en met een onderhuidse dreiging, ondertussen de ongerijmdheid van het bestaan treffend in het alfabet gevat.
Bij elkaar zijn ze een fascinerend nieuw geluid dat de stoffige poëziewereld nieuwe impulsen geeft. Alleen aan het applaus is trouwens te horen dat ‘Tout Ce Que Je Sais’ live uitgevoerd is.