Soms kan het raar lopen. David Bliss “Dave” Cloud werd geboren in 1956 en speelde vanaf de late jaren 1970 muziek, voornamelijk in en rond zijn thuisstad Nashvile, Tennessee. Hij werd er al snel berucht als een rare snuiter, die met zijn eerste punkrockband dermate luid speelde, dat hij in een mum van tijd zalen kon doen leeglopen. Na een obsessie met klassieke muziek gedurende de jaren 1980, keerde hij terug naar het maken van eigen muziek. Daarbij schreef hij niet alleen eigen nummers, maar maakte net zo goed vreemde covers, deed karaoke, acteerde occasioneel (onder meer in films van Harmony Korine), werkte aan zijn performancestijl, inclusief een vorm van imaginaire kung-fu en werd zo al snel gerekend tot de outsidermusic. Sinds 1996 maakte hij muziek onder de noemer Dave Cloud And The Gospel Of Power, met een wisselend stel muzikanten, waaronder leden van Lambchop, Silver Jews en My Dad Is Dead. In februari laatstleden kwam hij, na een slepende ziekte, te overlijden. Het hield het label Fire, waar hij een langlopend contract had lopen voor albums als hij er een had, niet tegen om zijn nieuwste werk op de wereld los te laten. En wij zijn daar blij om. De zevenentwintig nummers op deze plaat laten namelijk een bevlogen muzikant horen die ergens te situeren valt tussen Roky Erickson, Captain Beefheart, Dogbowl en Daniel Johnston. Lo-fi, rock met soms heel vreemde kronkels en wendingen, een aparte kijk op muziek en een heel eigen stemgeluid vormen de uitdaging. Prachtige, soms behoorlijk experimentele, een beetje gek en vreemd aandoende outsidermuziek is ons deel. Eindelijk, we hebben ‘s mans muziek ontdekt. Na zijn dood weliswaar, maar beter laat dan nooit.
