Het is Delisa Paloma-Sisk die schuilgaat achter Diatom Deli. Dit is haar derde album en haar gitaarspel en zang zijn de hoofdrolspelers, maar door het toevoegen van synthesizers en soundscapes worden er extra lagen sfeer toegevoegd. ‘Sunday’s Dying Light’, het nummer waarmee het album begint, is meteen een goede binnenkomer. Paloma-Sisks stem is schitterend, zeker wanneer er allerlei effecten aan toegevoegd worden; en de gitaar en synthesizers brengen een enorme kalmte naar voren. Richting het einde klinkt ze zelfs bijna als Grouper. Er staan nog een aantal van zulke mooie nummers op, zoals ‘Disarray’ en ‘Deandre’, misschien niet geheel toevallig de langere nummers. Toch staat er ook een aantal liedjes op die wat gewoontjes aan doen. Zo is ‘Massive Headships Of Centering Tiles’ best een aardig folk-liedje, maar het ontbeert alle sfeer van het nummer ervoor. Deze stijlbreuk komt wel vaker terug; en dat begint daarom af en toe wat te storen. Wat ook op den duur irritant wordt zijn de soundscapes, die het geheel wat kitscherig maken. Het grootste struikelblok is echter het verschil in sfeer tussen de liedjes dat ervoor zorgt dat ‘Time~Lapse Nature’ niet als een geheel aanvoelt. Erg jammer, want dat Diatom Deli heus wel wat kan, laat ze vaak genoeg horen. Door de wat mindere nummers verliest het album enorm aan zeggingskracht en weet ze zich uiteindelijk toch niet genoeg te onderscheiden.