Het zijn opwindende bands uit Ierland zoals Fontaines D.C. of The Murder Capital die momenteel niet alleen furore maken in indieland, maar ook nog ‘ns worden gebombardeerd tot het (zoveelste) bewijs dat gitaarmuziek verre van dood is. Ze worden allemaal in de huidige postpunk-trommel gegooid. Daar is best wel wat voor te zeggen, maar postpunk is ondertussen ook niet meer dan een containerbegrip geworden. Dat vakje wordt namelijk ook opgediept voor het eveneens Ierse Girl Band. Sporen van pakweg Joy Division horen we hier echter niet. De band uit Dublin kiest niet voor de strakke regie, maar voor ongebreidelde chaos, dissonantie en kakofonie.
Het zijn turbulente tijden en die vragen om een dito sound. Hun geluid rammelt en wringt aan en langs alle kanten; en het dolt met de vuile voeten vooruit met viscerale noiserock, nihilistische no wave en zelfs schurende industrial. Cop Shoot Cop is nooit ver weg en ‘Salmon Of Knowledge’ is méér dan een vette knipoog (of jatwerk) naar Swans. Recentere naam die steek houdt om Girl Band te duiden is Girls In Synthesis. Toch weer die postpunk dus; alleen ditmaal de extreem andere kant van het spectrum.
Wanneer Dara Kiely een zeurderige manier van zingen/declameren hanteert, klinkt hij zoals wijlen Mark E. Smith van The Fall. Trekt hij de maniakale kaart, dan komt Alexis S.F. Marshall van de huidige incarnatie van Daughters in beeld, zoals in ‘Amygdela’. ‘The Talkies’ opent met een opname van een (geënsceneerde) paniekaanval. Veelzeggender dan dat kan het echt niet worden. Dat alles resulteert bijgevolg nooit in aangename muziek, zoals ook het enerverende ‘Akineton’ lijkt te willen bewijzen.
Girl Band wordt soms op dezelfde golf Britse bandjes gegooid zoals Shame, Idles, Black Midi of Squid, maar is toch van een heel andere (extreme) orde. Wie op zoek is naar melodie of amusement bijt gegarandeerd zijn/haar tanden op stuk op ‘The Talkies’. En een gewaarschuwd man of vrouw…