Wat in de sterren stond geschreven ,is met The Short Night eindelijk gebeurd. Na jaren van zoeken, eerst als Hazard en daarna onder eigen naam, heeft Bj Nilsen zijn plaats gevonden en vindt hij succesvol aansluiting met zielsverwanten als Biosphere en Arvo Pärt. De experimentele muzikant legde in de laatste jaren een overtuigend parcours af. Storm zijn samenwerking met Chris Watson waarop ze opnames van stormen in elkaar smolten, was een boeiende plaat en ook zijn samenwerking met Hildur Gudnadóttir en Stilluppsteypa leverde eveneens een paar heel mooie momenten op. Met The Short Night groeit Bj Nilsen echter boven zichzelf uit. Als basis maakte hij veldopnames in Ijsland, Engeland en thuisland Zweden die hij nadien met behulp van analoge apparatuur subtiel verder inkleurt. Net zoals heel wat artiesten op het Touchlabel weet Nilsen een sacrale rust op te roepen die hij combineert met een ingehouden spanning. Het slotnummer Vinking North dat op het einde doorkruist wordt door enkele radiostemmen is hier een mooi voorbeeld van. Het is vooral het oog voor detail en de intense sfeer die de muzikant uitmuntend weet op te bouwen die er voor zorgen dat Nilsen met dit album zijn voorlopig magnus opus aflevert. Ook Jóhan Jóhannsson begon ooit zijn carrière bij Touch. De frontman van Apparat Organ Quartet verhuisde recent naar het grotere 4AD label, dat nu ook zijn debuutplaat Englabörn opnieuw uitbrengt. Op Englabörn, geschreven voor een theaterstuk van Hávar Sigurjónsson horen we een jonge Jóhannsson die zoekt naar een symbiose tussen klassieke muziek en vroege elektronica, het geluid waarmee hij faam verwierf. Twee platen die uitmunten door hun integriteit en spaarzame, krachtige vorm.
