Muzikale structuren laten ontstaan volgens ondoorgrondelijke regels. Dat is wat Mick Sussman doet op ‘The Rosenberg Algorithmic Music Generator: Selected Works, Vol. 1’. Een hele mond vol.

Sussman heeft een programmaatje geschreven dat toonhoogten en ritmes genereert voor gesynthetiseerde instrumenten. Hij heeft het ‘Rosenberg’ genoemd, naar zijn overgrootvader, een immigrant die als colporteur de kost verdiende, en die (zo wordt verteld in de familie) de ballonnen uitvond waarmee clowns dieren in elkaar draaien.

De input bestaat uit diverse mogelijkheden. Het binnenwerk van de computer kauwt er even flink op, en spuwt vrijwel onmiddellijk een kant en klaar stukje uit. Het is wat minder diepzinnig dan ‘Neural Synthesis Nos. 6-9’ waarin David Tudor de werking van het bewustzijn door middel van zenuwbanen in het brein probeerde te imiteren, maar het resultaat maakt de indruk van opgewekt fluitende waanzin.

Terwijl de stukken allemaal anders zijn, heeft ieder stuk op zich een duidelijke samenhang. Bovendien zijn de timbres van de ‘instrumenten’ die Sussman gebruikt, hoorbaar verwant aan elkaar.

Daardoor is dit album een vrij coherent geheel, ook al beginnen de nummers even plompverloren als ze eindigen. In de categorie machinemuziek is dit speelse album absoluut genietbaar.

Of we zijn dreigement serieus moeten nemen dat dit nog maar het begin van een reeks is, ik zou het niet weten. Hij loopt het risico dat een ‘Vol. 2’ meer van hetzelfde is.

Anderzijds, mocht een volgend deel totaal anders uitvallen, dan houd ik me aanbevolen. Je kunt van robots zeggen wat je wilt, maar ze zijn en blijven onvoorspelbaar.