De Rotterdammer Michel Banabila bouwt gestaag aan een indrukwekkend oeuvre. Zijn eerste album kwam uit in 1983. Een jaar later stond hij al op het TegenTonen Festival in Amsterdam. Zijn discografie mag er dan ook zijn. Uit de titel van zijn nieuwe album zou je al kunnen opmaken dat het om een enigszins experimenteel album gaat, waar eerder door hem gehanteerde stijlen als wereldmuziek en jazz geheel ontbreken. Het is dan ook even schrikken als de cd begint: hij opent met een stevige elektronische knal, waarna een eerste track met een stevige portie rauwe elektronica volgt die net zo goed door Cobra-schilder Karel Appel gemaakt zou kunnen zijn. Vanaf het tweede nummer keert de rust weer wat terug. Weliswaar blijft Banabila experimenteren met elektronica, maar er zit meer lijn in. Zo krijgen we veel elektronische noise en pulsen te horen. In A Cold Winter Over Europe is dat in de vorm van noisy EBM en in Machinery Aesthetics gaat de muziek meer naar IDM. Breekpunt van het album is More Signals From KrakRot, een tien minuten durende ambienttrip gemaakt met de Pools geluidskunstenaar Zenial. De twee tracks hierna hebben ook een ambient-karakter maar klinken toch iets experimenteler dan het werk wat we al kennen van Banabila. Dit album is deels geïnspireerd door de beroemde elektrotechnicus Nicolai Tesla (1856-1943). Sommige stukken zijn gebruikt bij de dansproductie Zout van Conny Janssen. Wat mij betreft mag Banabila blijven experimenteren met elektronica. Misschien nemen labels als Warp of Karaoke Kalk dan wel eens contact met hem op.
