Danielle De Picciotto zou je kunnen kennen als de vrouw achter de eerste Berlijnse Love Parade in 1989. Je zou ze ook kunnen kennen als de vrouw naast Alexander Hacke (Einstürzende Neubeuten). Met die helft van haar trouwboek heeft ze trouwens al heel wat platen opgenomen (onder andere als Hackedepicciotto). Naast grafisch werk (ze heeft net ook een graphic novel uit) en films laat ze ook nu en dan een soloplaat op de wereld los. Haar derde is deze. (Alhoewel manlief niet ver weg was want hij speelt op drie nummers mee en heeft de plaat geproduceerd). ‘The Element Of Love’ is vooral opgebouwd rond vioolmelodieën van haar hand, soundscapes en spoken word. En liters gemberthee en transcendente literatuur zou ik durven gokken, want de plaat heeft een hoog new age gehalte, toch in driekwart ervan. En dat zorgt in ons geval, net als gemberthee, altijd voor een kleffe nasmaak. Haar eigen ideeën over het heelal, superhelden of de menselijke gevoelens zijn misschien filosofisch of worden absurd voorgesteld, maar ze kunnen mij alvast niet boeien. De releasedatum was 14 februari trouwens, op Valentijn, en naast een kleffe nasmaak krijg ik nu ook nog jeuk op rare plaatsen, maar dit geheel terzijde. Hoe graag ik ook eens met Danielle De Picciotto op café zou willen gaan –ik zou met iederéén op café willen gaan in deze tijden– aan deze plaat heb ik absoluut geen boodschap.
