In maar liefst 31 stukjes levend, gruizig geluid weet Ben Zimmerman met veel gevoel voor drama verloren werelden op te roepen. De artiest uit Brooklyn stuurde een stapel muziek op naar het Software label, en daar sloeg zijn ‘abstracte dagboek’ behoorlijk in. De grote hoeveelheid op een defecte Tandy DeskMate computer gemaakte soort liedjes werden teruggebracht tot een aantal dat twee lp’s zou kunnen vullen. De beperkte mogelijkheden van de DeskMate geven een simpel maar heel specifiek geluid, dat teruggaat naar de oerdagen van computergeluiden. Aangevuld met allerlei bizarre samples (geschreeuw, Chinese muziek, sitar, sirene, pianoklankkast, et cetera) ontstaat zo een krakende, ouderwetse score die haast als een stomme zwart-wit film klinkt. Tenminste, zoiets zou je kunnen bedenken. Ben Zimmerman is aan de jakkerende snelheden te horen nogal neurotisch aangelegd, maar hee hij zet met ‘The Baltika Years’ toch maar even een heel bijzonder, intens melancholiek en toch ook weer stuiterend modern album neer.
