De oorspronkelijke avant-garde was een groep radicale hervormers die kunst en politiek aan de kaak stelden en het experiment niet schuwden. Inmiddels is er een hele generatie opgegroeid in een wereld waarin hun ideeën niet zijn doorgevoerd, maar hun creatieve nalatenschap vrij toegankelijk is. Via UbuWeb is toegang tot de avant-garde even eenvoudig als tot welke andere muziekstroming dan ook. Het is dan ook niet vreemd dat sommige muzikanten zich geroepen voelen dit werk te imiteren. De Franse band Toys’R’Noise is zo’n groep; en eerlijk is eerlijk, hun naam is waarschijnlijk een van de voornaamste redenen waarom mensen dit album zouden opzetten. Er wordt dan ook aardig wat beloofd; een noiseband die aan de slag gaat met kinderspeelgoed om hun naïef optimisme te hervinden. Een dergelijke gimmick grijpt de aandacht en zorgt voor de wildste fantasieën over wat men zoal uit een Furby zou kunnen halen. Groot is dan ook de teleurstelling dat hiervan op het album weinig terug te horen valt. Klaarblijkelijk wordt het speelgoed aangevuld met zelfgebouwde instrumenten en een meer reguliere band-instrumentatie. In de praktijk klinkt Toys’R’Noise dan ook zo doorsnee als het maar zijn kan. Voor originele muzikale ideeën hoef je niet bij de band te zijn. Alle noise clichés wisselen elkaar plichtmatig en deerniswekkend af. Het album is niet eens slecht genoeg om offensief genoemd te worden; en al met al is dat misschien nog wel de ergste belediging.
