‘Bloementuintje’ heet het openingsnummer van het debuut (uitsluitend vinyl) van Muziekvereniging De Clingse Bossen, afkomstig uit Clinge natuurlijk. Als een alternatieve fanfare met gevoel voor humor en een hoek af speelt het duo allesbehalve fanfaremuziek. Jan D’Hooghe drumde ooit nog bij Vive La Fête, vormt samen met Len Lemaire (Implant) en Jean-Luc Demeyer (Front 242) het trio 32 Crash, maakt deel uit van Implant en heeft een solo-cassette uit op Wool-E (‘Orka/Waterlily’). Het andere bandlid, Lars Senders, speelde mee op een nummer op de plaat ‘Natt’ van Butsenzeller. Op dit acht nummers tellende schijfje is van hun voornoemde activiteiten echter niet zoveel te merken. Het duo kiest voor een mengeling van wat weirde elektronica, die echter alleen maar dient ter versiering van de heerlijke postrock die we te horen krijgen. Op de eerste helft van de plaat klinkt de muziek als vroege Trans Am, terwijl op de tweede helft meer richting Mogwai wordt gemusiceerd. Het blijven echter alleen maar referenties, want er worden heel wat soundscapes opgebouwd om de postrock verder te ondersteunen; een vertellende stem mag ook wel en puur op het stereotiepe hard/zacht wordt al evenmin gemikt. Beide heren wonen elk aan één kant van de Belgisch-Nederlandse grens, gescheiden door De Clingse Bossen, een dualiteit die goed tot uiting komt in het nummer ‘What Would Warren Say’. Het is misschien wel het beste nummer van de plaat, waarop echter geen enkel zwak moment te ontdekken valt. Om maar te accentueren hoe goed ‘What Would Warren Say’ dan wel is. Zeer mooi album, ondanks de verwarrende groepsnaam.