Het duo The Body, verkast van Providence, Rhode Island naar Portland, Oregon, werkt al heel hun carrière graag samen met andere extreme muzikanten. Een tijdlang was Full Of Hell één van hun favorieten. Recent is dat echter het New Yorkse Uniform. We zijn nog niet helemaal bekomen van ‘Everything That Dies Someday Comes Back’, de opvolger van het net zo verpletterende ‘Mental Wounds Not Healing’, of de band komt opdraven met ‘Remixed’. Drummer Lee Buford en zanger/gitarist Chip King vonden het de ideale manier om hun twintigjarige bestaan te vieren. Verrassend, want hun eerste album dateert eigenlijk pas uit 2004. Het is meteen een dubbel-lp, inclusief een poster waarop de meer dan honderd ontwerpen die ze maakten voor T-shirts staan afgebeeld. Niet elke bijdrage is trouwens een letterlijke remix. Het zijn net zo goed reïnterpretaties, wat het album meteen nog een stuk interessanter en diverser maakt. Verbindende factor is wel dat een groot deel van de deelnemers uit Providence afkomstig is, waar The Body ook nog steeds al zijn albums opneemt. Lingua Ignota zet ‘Hallow Hollow’ helemaal naar haar neoklassieke hand, net als Moor Mother dat doet met ‘Off Script’. Seth Manchester, hun vaste hulp in de studio, dubt een eind weg op ‘Western Dub’. Vooral Sow Discord (Dave Coen van Whitehorse) is zowat de enige die trouw blijft aan het origineel. De rest verbouwt de nummers tot ze bijna dubby dansbaar worden. Peter Rehberg (KTL, Pita), Moss Of Aura (Gerrit Welmers van Future Islands) en Container zijn maar een greep uit het aanbod die elk een nummer onder handen hebben genomen. Doordat zowat iedereen het gekozen nummer helemaal zijn eigen muzikale wereld binnen sleurde, is dit ‘Remixed’ al net zo vernieuwend als het oeuvre van The Body zelf.
