De ideale plek om ‘Het Laatste Licht’, het nieuwe album van Charnia (Consouling Sounds) voor te stellen, is wel het gezellig theaterzaaltje in het Gentse Lakenmetershuis, op de Vrijdagsmarkt. Vooraleer de mannen van Charnia het podium bestijgen, mogen we eerst nog even meedrijven op de tonen van Innerwoud.

Symbiosis

Een toonbeeld van symbiose of een intense liefdesrelatie? Pieter-Jan Van Assche is één met zijn contrabas. Hij bespeelt haar, streelt haar, slaat haar en zalft haar. Tijdens het optreden van Innerwoud kan je even afdwalen in de donkerste wouden van je ziel. Dankzij de visuals was het deze keer een makkelijke klus om te volbrengen.

Na de korte pauze was het dan zover. Gent maakt kennis met ‘Het Laatste Licht’.

De gele bol gaat onder tot de laatste zonnestraal is verdwenen

De discipelen van Church of Ra bewandelen nu overduidelijk hun eigen pad en vonden tijdens hun zoektocht een eigen sound. Frontman Jelle Pieters besteeg het podium en zette in met een boventoonzang waarbij de goosebumps meteen verschijnen. Vanaf de eerste seconde word je meegezogen naar een Tibetaans klooster. Je moet het maar doen, dat podium in je eentje bestijgen en onmiddellijk een zanglijn inzetten om U tegen te zeggen, waardoor je op slag elke toeschouwer zijn onverdeelde aandacht krijgt. Puur, franjeloos en uit de diepste krochten van de ziel. De toevoeging van een portie strijkers kan ik enkel maar toejuichen. Het past zo goed bij dit plaatje, zowel letterlijk als figuurlijk. De muziek is atmosferisch en zwelt aan. Een warm muzikaal deken dat gestaag om je heen wordt gewikkeld om dan uiteindelijk terug te verdwijnen, je achterlatend in de koude realiteit van een theaterzaaltje in Gent. Dit concert (en deze plaat) is ideaal om de kille winteravonden te verjagen.

Gezien: Innerwoud + Charnia, Lakenmetershuis, Gent, 27 oktober 2017
Tekst: Emmy Deweer – Foto’s: Stephan Vercaemer