De Amerikaanse gitarist Phil Kline komt uit de hoek van de Bang On A Can-beweging in New York. De mensen die daarin actief zijn, combineren elementen uit de eigentijdse serieuze muziekpraktijk met die uit rockn roll en jazz. Zo ook Kline, die op de cd Zippo Songs (ondertitel Airs Of War And Lunacy), uitpakt met heuse politieke anti-oorlogsliedjes in een elektro-akoestische omgeving, waarin hij trendy elektronische popmuziek combineert met een bijna klassieke aanpak.
De cd begint met Briefing een fraai instrumentaal nummer elektronische (pop)muziek. Wat volgt zijn drie songs op teksten uit persconferenties van Donald Rumsfeld. Dan pas volgen de zeven liedjes van de Zippo-reeks. Deze ontlenen hun naam aan de teksten die Amerikaanse soldaten in Vietnam en de (eerste) Golfoorlog op hun Zippo-aanstekers graveerden. Door ze te combineren in complete songs, vormen ze een wrang beeld van mensen in oorlogsomstandigheden.
Neem de volgende tekst:
Been to hell/Lived to tell
Yea though I walk/Through the valley of/The shadow of death/I fear no evil for/I the evilest son of/A bitch in the valley
Death is my/Business/And business/Has been good
If you dont/Know what/Hell is like/Fuck with/Me and youll/Find out
Let me win your/Heart and mind/Or Ill burn/Your hut down
Na de Zippo Songs zijn er nog drie liedjes die los staan van het voorgaande, maar alles te maken hebben met het antioorlogs-pleidooi, zoals The Funeral of Jan Palach en als slot- een bijna onherkenbare versie van The End van The Doors.
De songs worden gezongen door Theo Bleckman, een klassiek geschoolde zanger die ook zelf muziek maakt en zich verder praktisch uitsluitend bezighoudt met muziek van moderne componisten als Meredith Monk, Philip Glass en Anthony Braxton. Hij doet dat met plechtige, gedragen stem,die op een bepaalde manier de inhoud van de woorden vervreemdt van hun ernstige betekenis. De muziek op deze cd krijgt een hele simpele uitvoering met Kline op gitaren (en spaarzame elektronica), Todd Reynolds op viool en David Cossin op percussie.
Een ander voorbeeld van Klines muziek staat op het titelloze cd-debuut van Ethel, een spraakmakend strijkkwartet in New York dat het in zich heeft het (nog) beroemde(re) Kronos Quartet van de troon te stoten. Klines vierdelige The Blue Room + Other Stories wordt door Ethel gespeeld samen met stukken van Bang On A Can-voormannen als John King, Todd Reynolds (tevens lid van Ethel) en Evan Zyporyn.
Klines strijkkwartet begint langzaam, gedragen, maar krijgt alras vaart. Kline weet goed te spelen met sferen en indrukken. En Ethel weet die trefzeker te vertolken.
Van de stukken op deze cd, heeft Sweet Hard Wood, het driedelige strijkkwartet van John King, de duidelijkste banden met rockn roll De energie en ritmes, de blues: alles zit er in. Ook Reynolds ééndelige Uh
It all Happened So Fast zou er zonder het rockn roll-gevoel niet kunnen zijn. Erg mooi is, tenslotte, de korte afsluiter Be-In, een oudje van Ziporyn, waarop de componist een stukje meeblaast op zijn basklarinet. In nog geen negen minuten laat hij horen dat hij als componist al jaren garant staat voor bijzondere muziek op de grens van modern klassiek rock en jazz.