9000 Records, het sublabel van Consouling dat zich toespitst op releases van Gentse bands (vandaar het postnummer), hoeft zich niet bezig te houden met genregrenzen. Kwaliteit en Gent zijn de factoren die bepalen of een band op 9000 Records kan verschijnen. Van Gent en niet goed genoeg, of van elders en niet passend bij Consouling zelf, daarvoor bestaat Consouling Agency, waarbij een band begeleiding kan krijgen maar het verder zelf hoort te doen. Tommigun is met ‘Wooden Son’ niet aan zijn eerste stapjes in muziekland begonnen, want dit is inmiddels het derde album van deze band. Geleid door Brusselaar Thomas Devos (ha!) heeft de band toch voldoende banden met Gent, waaronder producer Koen Gisen en groepslid Pim De Wolf (Thou, Helsinki) om deze release te verantwoorden. Wat meteen opvalt is dat de zang van Kaat Arnaert, die voorheen ferm tegenwicht bood aan Devos, helemaal naar achteren werd gemixt en in veel gevallen niet echt te horen is. Misschien vond tekstschrijver Devos het deze keer opportuner om zelf het laken helemaal naar zich toe te trekken omdat de sfeer en teneur van de nummers meer ligt bij oude blues, gevangenisliederen en murder ballads. Troefkaart is tevens de soberheid van de vijfkoppige band, waardoor elke noot die wordt gespeeld als het ware noodzakelijk wordt, zonder tierelantijntjes of opsmuk. Niet dat de nummers schraal klinken, integendeel. Het draagt allemaal bij aan de ietwat sombere sfeer de ‘Wooden Son’ uitstraalt. Een gestileerde somberte, door de naar perfectie neigende zang, de spaarzame klanken en het efficiënte en doeltreffende gebruik van het popidioom om nummers te schrijven. De radio’s weten waar ze moeten zijn voor een plaat die niemand tegen de borst zal stoten.
