Op haar nieuwe plaat ‘Will’ keert de Amerikaanse chanteuse Julianna Barwick terug naar de eenvoud van haar eerder werk. Op haar vorige album ‘Nepenthe’ uit 2013 werkte ze samen met Alex Somers, de partner van Jonsi (Sigur Ros). Die samenwerking zorgde voor een muzikale verschuiving die hier grotendeels achterwege blijft. De bijzondere stem van Barwick - denk Liz Frazer (Cocteau Twins) of Liz Harris (Grouper) – krijgt op deze nieuwe plaat weer alle ruimte om te ademen. De opnames gebeurden onder andere in New York en Lissabon. Daar diepte ze de techniek op die ze op haar eerdere werk al gebruikte. Ze bouwt met verschillende lagen van haar stem de nummers op. Voor de instrumentatie gebruikt ze spaarzaam aangeslagen piano en ambientachtige soundscapes. Het resultaat is soms verbluffende pastorale ambientfolk, zeker als ze haar stem dan ook nog eens gaat ontdubbelen zoals bijvoorbeeld in ‘Someway’. Met dat nummer zitten we al bijna in het slot van de plaat. In het openingsnummer ‘St. Appolonia’ is het haar stem en een beetje omgevingsgeluid dat een hoofdrol opeist. Heel langzaam sluipen er wat piano en strijkers op. Door de iets lossere aanpak dan op haar vorige plaat, klinkt het hier en daar wat ongepolijster. Iets waar we niet rouwig om zijn. Julianna Barwick blijft dan ook verder haar pad bewandelen. Deze keer met een album dat niet ten onder gaat aan éénvormigheid.