Het vanuit Frankrijk opererende Solar Flare verraste ons recent met albums van Pigs, Stuntman, The Great Sabatini en Carne. We doken in hun bescheiden catalogus en merkten al snel dat de voorliefde voor de betere noiserock al van bij het begin domineerde. Het trio Pord mag het zeventiende werkstuk afleveren en ook zij brengen hun versie van noiserock. Ze komen uit Lozère in Frankrijk en ze maken reeds muziek sinds 2002. In 2011 was de band voldoende stabiel en hadden ze ook genoeg nummers om het debuut ‘Valparaio’ in te blikken. De plaat leverde Pord lovende kritieken op van genreadepten en met ‘Wild’ doen ze dat netjes over. De meeste nummers klinken als een kruising van Unsane en Dazzling Killmen; en dat werkt wonderwel goed. Ze razen meestal als een gek door hun nummers, de stem gromt als Chris Spencer, maar de muziek leunt iets dichter aan bij agressieve mathrock dan bij Unsane het geval is. Weerbarstig klinkt Pord, met behoorlijk complexe ritmes die de noiserock tot een feest voor onze oren maken. Voor songs als ‘Laguiole Bull’s Balls’ en ‘What Are Tuesdays For’ wordt ruim de tijd genomen om de noiserock van voldoende uitdagingen te voorzien. Het is niet alleen maar razen bij Pord, maar ook lekker moeilijk doen om alles ook voor henzelf interessant te houden. ‘Wild’ is dan misschien heel schatplichtig aan de noiserock van begin de jaren 1990; het wordt dermate krachtig en agressief neergezet dat we daar geen punt van maken.