Steve Beresford is een van de kopstukken uit de internationale improvisatiescene. Als zodanig duikt hij op de meest onverwachte plaatsen op. Zo stond hij vorig jaar op het Holland Festival met turntablist Christian Marclay. Hier treffen we hem in 1979 samen met de excentrieke violist Nigel Coombes tijdens een concert in de hoogtijdagen van het London Musicians Collective (LMC), opgenomen door mede LMC-genoten David Toop en Max Eastley. Hoewel de combinatie piano en viool een bijzondere is, klinken beide heren alsof ze elkaar al jaren kennen. Dat is de schijn van improvisatie, je stuwt elkaar op naar explosieve momenten maar blijft ook alert tijdens de intieme passages. Als het even rustig wordt na tien minuten in track twee, lijkt het wel alsof ze een keurig stuk klassiek gaan spelen. Improvisatie is ook spanning, je weet dat Beresford op een bepaald moment op zijn piano gaat rammen als een gek maar wanneer doet hij dat? Beleef het allemaal mee op deze goed gedocumenteerde cd-(her)uitgave met onder andere een hoestekstje van Eugene Chadbourne. Vergeleken met de originele plaat uit 1980 krijg je nu zon twintig minuten improvisatieplezier meer, waardoor we nu kunnen genieten van hun speelse improvisaties met Frank Sinatras Strangers In the Night in track drie.