Als lid van het Ijslandse gezelschap Seabear trok Sóley Stefánsdóttir vroeger de hort op. Toen de frontman van die band besloot om het solopad te kiezen als Sin Fang Bous bleef deze muzikante een beetje verweesd achter. Enthousiast over het solowerk van haar vroegere kompaan zijn wij trouwens nooit echt geweest. Maar goed. Het is na de periode met Seabear dat Sóley stilaan begon te prutsen aan deze soloplaat. Vorig jaar verscheen het volledig langs ons heen gegane eptje Theater Island. Dit eerste volwaardige album is dus de eerste kennismaking met haar solowerk. En het moet gezegd, op zich bevalt het ons wel behoorlijk. We horen een mooie collectie kleine, intimistische folksongs. Muzikaal wordt alles behoorlijk spaarzaam ingevuld. Een zachte drum hier, een streepje piano daar. Donkere ietwat weemoedige muziek die behoorlijk goed is opgebouwd. Hier en daar horen we zelfs overeenkomsten met het werk van de Deense chanteuse Agnes Obel. Of deze dame hetzelfde succes staat te wachten, durven we te betwijfelen. Er staat echt geen nummer van het kaliber Riverside op deze plaat. Nu goed, we zijn al blij dat er eens een release van het Morr-label komt die een positieve indruk op ons nalaat. Dat is ook alweer een tijdje geleden.