Van de kelder in een kraakpand naar de Antwerpse Arenbergschouw om daar in het voorprogramma van de Britse singer-songwritster Scout Niblett te spelen: het gaat tegenwoordig hard voor Headlight. Op de vraag of dat terecht is luidt het eerlijke antwoord: ‘nee’. Want vier jaar in de undergroundscène van ’t Stad opereren maakt je niet noodzakelijk geloofwaardig. En je goede smaak etaleren door Cat Power en Sonic Youth je grote voorbeelden te noemen is één ding. Zélf straffe muziek maken, dat is nog iets anders. Als het demo-album ‘We Need Somebody Naked’ één ding laat horen dan is het wel dat zangeres-gitariste Lieselotte van Looveren en drummer Mattman nog werkpunten hebben. Een eigen geluid ontwikkelen is werkpunt numero uno ; ‘You Don’t Know Me At All’ en ‘One Shot’ zijn verdienstelijke indie rock songs maar lonken te uitdrukkelijk naar zowel Sebadoh als naar dat oude groepje van Thurston Moore. Numero due : je niet verstoppen achter remixen. ‘On Onn (dreamy remix)’ is mooie maar ook doordeweeks klinkende indietronica, ‘Overnight (dark remix)’ en ‘Roses (core remix)’ klinken een beetje zoals The Folk Implosion dat op de soundtrack voor ‘Kids’ van Harmony Korine soms deed. Maar dan veel minder goed. En waar zijn de originele nummers gebleven? ‘If the sun comes up, is it yellow? If the birds sing their song, is it to wake up? If my life is turning dark, should I worry? If the wolves are howling, should I follow?’. Een strofe zoals deze brengt ons bij numero tres . Je teksten mogen persoonlijk en autobiografisch zijn, maar vermijdt dan torenhoge clichés. Het klinkt allemaal hard, maar we bedoelen het goed.
