Het New Yorkse Blondes is een atypische dance act, vooral omdat ze in een scene waar identiteit en imago alles is, relatief onzichtbaar zijn gebleven. Ze brachten tot nu toe drie albums uit op het Rvng Intl.-label, een label dat toch niet in de eerste plaats geassocieerd wordt met dance-muziek, deden relatief weinig remixen en brachten nauwelijks singles uit. Misschien dat dat allemaal gaat veranderen, nu de nieuwe plaat, ‘Warmth’, op het sinds enkele jaren weer heel hippe Vlaamse R&S-label uit wordt gebracht, al is er muzikaal niet veel veranderd. Blondes hanteert al sinds het titelloze debuut uit 2012 hetzelfde recept: tracks, die door het opeenstapelen van motiefjes langzaam naar een hoogtepunt toewerken. Vroeger zouden we het progressief, of juist minimal noemen. Minder hysterisch dan Fuck Buttons, maar wel weer wat opzwepender dan bijvoorbeeld Fort Romeau. Geen toeters, wel hier en daar wat bellen, maar zeker geen zangeresjes of uitstapjes naar hippe subgenres. Gewoon rechttoe, rechtaan, maar dan wel goed gedaan. Een track als ‘Quality of Life’ doet denken aan Carl Craigs ‘Landcruising’ en ‘Clipse’ had op Four Tets ‘Ringer ep’ niet misstaan. Het verfrissende van Blondes zit ‘m erin dat ze zo onhip durven te zijn en opnieuw een album met kwalitatief sterke, door en door gerijpte tracks uitbrengen. Ook uit op R&S: twee ep’s van Lone uit de serie ‘Ambivert Tools’. In welke zin deze zes tracks tools zijn, wordt niet helemaal duidelijk. Het zijn afgeronde tracks, deels in de stijl die we van Lone het beste kennen: lompe beats met echo’s van oude rave-nummers. ‘A Mind’s Eye Melody’ is echter een lichtvoetige, zomerse deephouse-track, die het op menig festival goed zal doen.