et nieuwe album van StringStrang – de naam waaronder multi-artiest Jan Kees Helms zijn elektronische projecten naar buiten brengt – is geen makkelijk werk. ‘Waasland’ is een donker, soms onheilspellend klinkend album, dat zich voor een ruim deel kenmerkt door lang aangehouden tonen en golvende, herhalende patronen. In het titelnummer voegen zich steeds meer van die traag repeterende, deinende tonen tot een dichte textuur. Nieuwe ‘stemmen’ dringen zich na verloop van tijd op de voorgrond om zich vervolgens in het deinen te voegen. Soms klinken wat scherpere tonen, maar ze blijven in een verte; een verte waar alle geluid in oplost. Bij de tweede en met en dik kwartier langste compositie, ‘Dead Flowers Alive’, gaan de donkere en dwingende drones gepaard met metalige geluiden en echoënde klanken. Soms klinken geluiden vervormd, raspend, of brekend. Beide composities zijn minimalistisch, consequent en zorgvuldig opgebouwd. De compositie ‘Reflections On Echos’ (sic!) heeft een minder duidelijke structuur. Het relatief korte nummer bestaat met name uit aanzwellende en wegstervende tonen, zonder patroon, met hier en daar een nagalmende aanslag van een pianotoets. Het album is als geheel sober, minimalistisch, met kleine, subtiele accenten op de juiste plaats. Het verhaal achter muziek – of welke kunst dan ook – kan licht werpen op het werk, maar zou geen rol moeten spelen in de beoordeling. Hoe mooi of juist dramatisch het verhaal ook is, een slecht werk wordt daar niet beter van. ‘Waasland’ is echter een sterk album, dus laten we het verhaal vertellen. Helms heeft de composities gemaakt in een reactie op de ziekte en het overlijden van zijn levenspartner. De pijn, het verdriet, de leegte heeft hij in ‘Waasland’ op imposante wijze voelbaar weten te maken.
