Nog steeds goed voor een regelmatige portie in vinyl gedrukte waanzin: Meeuw Muzak. Enkele maanden terug alweer vielen er drie mooie 7inches in onze brievenbus. Chris Imler(Driver&Driver, Spankings en Golden Showers) levert twee lappen vuile Teutoonse knutselachtige beats-en-bleeps. Vorwärts is een stevig kapotte beat, met daarover Imler die een Jungen toeblaft dat hij moet arbeiten. De bio heeft het over een sci-fi romanticist socialist anthem, wij houden het graag bij griezelig, geestig én goed. Maar waarschijnlijk is het toch de b-kant die we over vijf jaar zullen grijsgedraaid hebben: een versie van Lets Dance (origineel van de Mexicaanse rocker Chris Montez als u het hoort kent u het zéker) die het alvast op onze huiskamerdansvloer uitstekend doet.
Single twee dan: Fog Frog is een stukje spoken word van de in Duitsland bekende muzikant-columnist Max Goldt. Felix Kubin en Mark Boombastik meten Goldts originele opname een bruut jungleritme en een wat robotachtige baslijn aan. Absurdisme op een hoog niveau: aan Goldts geratel over kikkers en mist valt geen touw vast te knopen, maar dat was vast helemaal de bedoeling. Op de b-kant wordt Max Goldts Ladies Ladies uit 1983 een recht-door-zeeë, licht carnavaleske beat aangemeten door Kubin. Dolletjes!
Geen flauw idee hoe Pampidoo bij Meeuw Muzak uitkomt, maar op een absurde manier houdt het steek om de digitale dancehall van Pampidoo na de releases van Imler en Goldt op de draaitafel te gooien. Pampidoo zingt niet, hij gorgelt en schreeuwt. Ghetto Rock is een productie van Tapes (Jackson Bailey) waarop Pampidoo zijn dierlijke vocalen etaleert. B-kant Brain Hunger Riddim is in se dezelfde track, maar dan zonder het vocale stuntwerk van Pampidoo.