Met een keur aan muzikanten met vanuit geografische optiek zeer uiteenlopende namen heeft de Zwitserse Macuso Vikovsky een bijzonder mooi album gemaakt. Welkom in mijn wondere wereld de titel van dat album had niet beter van toepassing kunnen zijn. Heel stilletjes, onnadrukkelijk, superrelaxed en met een goed gevoel voor schoonheid en subtiliteit zet de solitaire singer-songwriter een aantal liedjes neer die rechtstreeks gevoelige oortjes en harten binnenkomen. De basis vormt het vrij compacte gitaargetokkel van Macuso, aangevuld met diverse instrumenten als banjo, ukelele, balalaika en klarinet. Sporadisch wordt hij ondersteund met zulke gewone zaken als bas en drums, die dan door anderen dan hij worden bespeeld. Een fuzzy elektrische gitaar à la Ennio Morricone legt hier en daar wat accenten, wat de kale, desolate sfeer nog eens extra versterkt. Droevig en al te deprimerend wordt het nergens, daarvoor zit het universum van Macuso te vrolijk en samenhangend in elkaar.