‘Visions Of Us On The Land’ is het vierde album dat Damien Jurado met producer Richard Swift maakte. ‘Saint Bartlett’ (2010) paste nog prima in de reeks alt.country-albums die Jurado opnam sinds hij in 2003 van SubPop naar Secretly Canadian overstapte met zijn inmiddels klassieke album ‘Where Shall You Take Me’: mooi verzorgde, soms wat inwisselbare liedjes over de tragiek van het leven. ‘Maraqopa’ (’12) markeerde de overgang naar een nieuwe fase, waarin niet het liedje, maar het oeuvre het uitgangspunt blijkt. Teksten zijn beschouwender, associatiever en, net als de muziek, door terugkerende motieven met elkaar verbonden. Op ‘Brothers And Sisters Of The Eternal Son’ (’14) werd ook het stilistische palet verbreed, met rijk gearrangeerde psychedelische popnummers als het adembenemende ‘Silver Timothy’. Deze transformatie bereikt nu een voorlopig hoogtepunt op deze meesterlijke nieuwe plaat, waarop Jurado en Swift op alle fronten hoog inzetten. De innerlijke reis van ‘Maraqopa’ en de wedergeboorte van “Brothers And Sisters Of The Eternal Son’ monden uit in een lyrische beschouwing van de Amerikaanse landsgeest. De muziek valt daarbij nauwelijks nog als alt.country te omschrijven en verwijst op allerlei manieren naar de jaren 1970. In de eerste plaats naar de radiorock van bands als The Band en The Eagles, maar even goed naar de grote gebaren van Pink Floyd en zelfs de kitschpop van Michel Legrand en Ennio Morricone. En toch hoor je in de eerste plaats Damien Jurado. Dit toont aan hoe de introverte zanger van de vroege platen is uitgegroeid tot een stem, een persoonlijkheid die de wereld in zich opneemt en er een eigen universum van creëert. Ook wat dat betreft weerkaatst deze plaat de jaren 1970, toen singer-songwriters als Neil Young, Bruce Springsteen en Bob Dylan hun eigen mythes creëerden met idiosyncratische en solipsistische platen, die tegelijk de tijdsgeest, met het groeiende individualisme, perfect weergaven. Maar los van dit alles staan er op dit album ook gewoon een hele hoop prachtliedjes, inclusief een paar klassieke Jurado-ballads als ‘Kola’ en ‘And Lorraine’.
