Geluidskunstenaar Julien Bayle liet in 2016 opsluiten in een akoestisch dode ruimte, om zijn innerlijke stilte te onderzoeken en om opnamen te maken van de stilte om hem heen. Wat hij daarmee werkelijk opnam, was zijn apparatuur: brom, glitches en andere minimale geluiden, die door het gebrek aan extern signaal opeens hoorbaar waren op de opnamen.
Op een wat omslachtige manier deed Bayle iets vergelijkbaars als wat artiesten uit de no-input mixer-hoek doen: de randapparatuur zelf een stem geven. Bayle versterkte de opnamen, versneed ze tot kleine stukjes, en gebruikte de resultaten als bronmateriaal voor de ep ‘Violent Grains Of Silence’.
Een goedgekozen titel, want Bayle’s verwerking van zijn stilteopnamen zijn indringend en bij vlagen inderdaad gewelddadig. Hertz-brom drones, ruis, elektrisch gehaper en elektronisch gesputter, en incidenteel uitbarstingen waarin het metaal van de behuizing mee lijkt te vibreren.
Hoeveel bronmateriaal is, en hoeveel nabewerking, is niet duidelijk, maar Bayle heeft nagelaten er te zeer ‘muziek’ van te maken. Geluidskunst dus, interessant voor fans van bijvoorbeeld Gert-Jan Prins en de noisy kant van Kim Cascone.
Ook Angelo Bello maakt geluidskunst, maar dan juist met alleen software. Musicoloog en computerwetenschapper Peter Hoffmann schreef het programma GENDYN (GENerative DYNamics), een implementatie van GENDY, het programma dat Iannis Xenakis beschreef in zijn boek ‘Formalized Music’.
Het programma genereert automatisch muziek, volgens de handleiding “uit het niets”, wat de vraag opwerpt wat Bello er eigenlijk nog mee van doen heeft gehad (‘initiële condities definiëren’, volgens de hoes – is dat niet net zoiets als een gitaar op stemmen?). Een en ander resulteert in vier nummers vol glitch, drone en noise, niet zo heel ver verwijderd van Bayle’s hardware-bijvangst.
De software werkt hoorbaar met blokken van een bepaald geluidtype die af en aan in een onderstroom worden geplaatst, en dat is ook meteen het belangrijkste compositorische aspect er aan. Het laatste nummer wordt voortgejaagd door aangenaam hysterisch micro-gehuil en ander extremisme, maar ook hier geldt: veel concept, weinig wol.