Vieux Silence is al het twaalfde werk dat Andrew Chalk en Timo van Luijk als hun gezamenlijke project Elodie afleveren. Dat doet het tweetal hier met muzikale hulp van Tom James Scott (piano), Jean-Noël Rebilly (klarinet) en Daniel Morris (steel guitar). Acht nummers lang beweegt het duo met gasten zich in het grensgebied van ambient-achtige sferen en mijmerende melodieën; Elodie voert de luisteraar kundig binnen in die wereld. Openingsnummer La Vallée du Sommeil – zo’n titel is al veelzeggend – begint met een ruimtelijke, elektronische melodie en een krakend lijntje van oude tapes. Dit gaat vlekkeloos over in het daaropvolgende nummer, dat weer soepeltjes overvloeit in het volgende. In het titelnummer gaan de kalme melodie en peinzende sfeer vergezeld van verspreid geplaatste toetsen van gastmuzikant Tom James Scott en een laag, elektronisch geluid dat zich tot een melodie ontwikkelt. Met een neuriënd stemgeluid dreigt het geluid wat te zoet te worden. Helaas, dat euvel blijft het album van tijd tot tijd parten spelen. De combinatie van het breed waaierende gitaargeluid met klaaglijke glissandi en de symfonische streken van elektronica maken La Nuit Voilée een tikje te dramatisch; het korte Entres deux mondes, dat als opmaat dient voor slotstuk La Saison Blanche is zwaar aangezet met elektronisch strijkersgeluid, dat in menig film het drama moet ondersteunen. Er zijn ook fraai in elkaar gestoken en sfeervolle stukken, zoals het vrij abstracte Au Point du jour met een Oosters aandoend geluid door vooral een fluit en koto-achtige snaarklanken. Juist in de details en kleiner gehouden stukken is het dromerige album het sterkst. Elodie heeft het echter niet in balans weten te houden. De nasmaak is er toch een van: te veel en te nadrukkelijk.
