Het is alweer twee jaar geleden dat we voor het laatst van Jackie-O-Motherfucker hoorden. De ambitieuze productiviteit van freefolkcollectieven als Sunburned Hand Of The Man en MV/EE heeft het zeskoppige gezelschap intussen een beetje naar de achtergrond verdreven, maar van afschrijven is geen sprake, dat bewijst dit nieuwe wapenfeit, Valley of Fire. Vanaf de eerste minuten van opener Sing Your Own Song, onder het genot van bronstig baltsende elektrische gitaren en repetitieve teksten wordt het duidelijk dat J-O-MF terug is. En misschien wel beter dan ooit. Scherper, dat is een ding wat zeker is. Een hoogtepunt als Sing Your Own Song is dan ook de ideale openingsdans, maar er is meer dan dat. Het titelnummer doet denken aan Six Organs Of Admittance, met akoestische gitaren en elektronische effecten die het geheel een broeierige en haast onweerstaanbare sfeer geven. De zang is meditatief, vlak, maar net aards genoeg om niet in een eindeloze geeuw te vervallen. Een vergelijkbaar, maar minder indrukwekkend pad volgt het korte The Trees. De zucht die het liedje opent, is misschien exemplarisch voor het enige dipje van dit album. Prijsnummer is het twintig minuten lange We Are/Channel Zero. Met zon lengte weet je wat te verwachten en als die fantasie begint met een O en eindigt op verheerlijke-krautgroove-hypnose dan zit je er niet ver naast. Valley of Fire is de plaat waarmee Jackie-O-Motherfucker hun definitieve bestaansrecht bevestigt. Als je daar net zoals ondergetekende een beetje aan begon te twijfelen dan weet je wat je te doen staat.
