Zo voorspelbaar als pijpen in een pornoprent is The Empire Strikes First, het ondertussen al zoveelste album van Bad Religion. Opwindend de eerste keer, maar bij herhaald consumeren al gauw eentonig en vervelend. De poppy punkrock wordt nog steeds gedreven als vanouds gebracht en ook inhoudelijk zit alles nog snor, maar het vuur is verdwenen. En daardoor ook een beetje de geloofwaardigheid, al lijken uitverkochte concerten recent het tegendeel te bewijzen. De band kan echter de routine niet verhullen. Wij zweren nog steeds bij must have albums als How Could Hell Be Any Worse( 81), Suffer (88) en No Control (89). Qua populariteit heeft ook Ten Foot Pole al jaren niet te klagen. Redenen om het muzikaal over een andere boeg te gooien, zijn er bijgevolg niet. De jongens van Blink 182 zijn immers schatrijk geworden met dit soort hapklare deuntjes. Subliminable Messages is dan ook een album dat 100% voldoet aan de verwachtingen. Gelukkig wordt dat enigszins gecompenseerd door kritische nummers zoals opener Wake Up (And Smell The Fascism). Emery brengt het soort pathetische christelijke emocore waarvan wij alleen maar moe en triest worden. Op hun derde album brengt 4 Ft Fingers het er aanzienlijk beter van af. Met aanstekelijke skatepunk inclusief catchy melodieën, her en der wat hardcorerestanten en sterke vocalen weet dit jonge Britse viertal toch genoeg power te genereren om te blijven boeien. Het enige echt waardevolle komt van S.Y.P.H., in Duitsland al een kwart eeuw een (cult)fenomeen, maar hier quasi uitsluitend bekend bij punkarchivarissen. De geschiedenis van deze band onderussen al meer dan tien albums- rond zanger/filmmaker Harry Rag kan in grote mate worden vergeleken met het verhaal van The Ex. Initieel een punkband, maar gaandeweg meer oog voor experiment en stilistische verbreding. Samen met Materialschlacht en Mittagspause vormden ze de oerkern van de Duitse punkscène in het algemeen en die van Düsseldorf in het bijzonder. (Essentieel in dit verband is de uitstekende compilatie Verschwende Deine Jugend Punk Und New Wave In Deutschland (1977-83) uit 02 met daarop bijdragen van onder meer S.Y.P.H. en Mittagspause.) Op de dubbelcd ‘Ungehörsam’ is de evolutie van de groep duidelijk te horen: van rudimentaire punkrock (Zurück Zum Beton) tot met elektronica opgesmukte stijloefenen in hybride Krautrock, ambient en zelfs dubspielereien. S.Y.P.H. heeft immers nooit onder stoelen of banken gestoken beïnvloed te zijn door Can, Neu! en Faust. Dat Holger Czukay hun tweede album (PST) heeft geproduceerd, kan bijgevolg niet verrassend worden genoemd. Dit overzicht echter des te meer.