Twee nieuwe lp’s maar liefst van Janek Schaefer, die met ‘Lay-by Lullaby’ wat mij betreft een van de mooiste ambient-platen van 2014 maakte. Veel van ‘Unfolding Luxury Beyond The City Of Dreams’ sluit aan bij licht melancholische blik-op-oneindig-sfeer van die eerdere plaat. Het eerste nummer, een laatste saluut aan Schaefers overleden zwager, is als de wolken die naar de zonsonderang drijven. Een gevoel dat nog sterker is op ‘Luxury’, waarin echo’s van een hemels koor net hoorbaar zijn. Net onder het oppervlak zijn er trage cirkels van ruis en gekraak, vergelijkbaar met hoe Stephan Mathieu zijn nummers opbouwt. De techniek speelt elders een belangrijkere rol, wanneer Schaefer zijn geprepareerde draaitafels tevoorschijn haalt. Krakerige platen blijven hangen in langzame loops van piano of tokkelende gitaar, traag schuivend en aangevuld met omgevingsgeluiden. Schaefer is geïnteresseerd in de relatie tussen plaats, ruimte en geluid, en twee nummers zijn “live” opgenomen, waarvan een in een treinstation. De ruimte krijgt zo een rol krijgt in de muziek die verder gaat dan alleen een specifieke akoestiek; langslopende mensen, de last call voor een vertrekkende trein en ook de emotionele lading van het idee van een station, begin- en eindpunt van reizen, grijpen allemaal in elkaar. ‘Inner Space Memorial In Wonderland’ laat een andere kant van Schaefers geluid horen: grootser, lawaaiiger. De A-kant is opgedragen aan de Engelse schrijver J.G. Ballard, op basis van wiens ideeën Schaefer meerdere werken maakte. Na zijn overlijden in 2009 componeerde hij dit ‘monument’. Gebruik makend van vertrouwde technieken – het langzaam stapelen van drones, krakerige loops, nadruk op textuur – bouwt hij een landschap van tonen die een volle plaatkant aanhoudt. Het resultaat klinkt als in een kerk gemaakte time lapse-opname waarin verschillende orgelpartijen elkaar overlappen, soms herinnerend aan het geluid van Tim Heckers ‘Virgins’. Waar Ballards naam genoemd wordt, is het woord ‘dystopisch’ nooit ver weg, maar Schaefers suizende ode heeft eerder de pracht van een stormachtig utopia. Kant B tenslotte, is het sluitstuk van de soundtrack voor ‘Asleep At The Wheel…’, de tentoonstelling waar ook ‘Lay-by Lullaby’ uit voort kwam. Wederom horen we auto’s langs schieten in de nacht (opgenomen aan een snelweg vlakbij Ballards huis), maar het dronescape is weidser, en combineert de dromerigheid van die eerdere plaat met de intensiteit van de a-kant van deze. Twee fraaie toevoegingen aan een toch al imposant oeuvre, zowel voor Schaefer als het immer interessante Dekorder.