Wat een flop, deze nieuwe van Shooting At Unarmed Men. Zo verzorgd deze uitgave is (driedubbel-cd, mooi kartonnen hoesje), zo irrelavant is de muzikale inhoud. Alle referenties ten spijt, want voorganger Yes! Tinnitus was een scherp plaatje, waarin de tomeloze energie omkaderd werd met de juiste hooks en de aanstekelijkste riffs. En nog niet eens zo lang geleden had hoofdman Jon Chapple nog een goede staat van dienst opgebouwd bij McLusky. Maar eerlijk is eerlijk: op Triptych staat geen enkele, maar dan ook geen enkele song die het repetitiehok had mogen verlaten. Wij bedekken deze inspiratieloze hoop cliché-riffs met de mantel der liefde en zetten nog eens Yes! Tinnitus! op. Volgende keer beter.