Hij kan zo in het rijtje met Jamie Woon en James Blake. Niet dat Jono McCleery op een of andere bandwagon springt. Zijn eerste album verscheen al in 2008 dankzij een financiële bijdrage van Vashti Bunyan en BBC-deejays als Tom Robinson en Fiona Talkington. Als je het McCleery zelf vraagt dan noemt hij Nina Simone als een van zijn invloeden en inderdaad komt die licht vibrerende, bijna gebroken stem overeen. De Brit krijgt op ‘There Is’ productionele hulp van Fybe. Die goddank alle frutsels zo veel mogelijk achterwege laat. McCleery heeft een prachtige timing, hij laat op de juiste momenten stiltes vallen, wat vooral goed te horen is op de behoorlijke cover van het toch vreselijke ‘Wonderful Life’ van Black. Op het album zijn Fink en Vashti Bunyan te gast als achtergrondzangers op twee nummers. ‘There Is’ is een stemmig, redelijk kaal album. Ideaal voor donkere herfstavonden: ogen dicht en lekker mee wiegen. Het grote voordeel is dat de luisteraar, ondanks de vaak donkere omlijsting van de twaalf nummers, niet neerslachtig wordt van de muziek. Er sprankelt bijna altijd optimisme in door, zodat je het album makkelijk nog een keer opzet. Mooie plaat.