Zo hoor je jaren niets van het geheimzinnige gezelschap The Residents en zo zijn er binnen één week twee gebeurtenissen rond dit
alternatieve Fab Four. Om te vieren dat de groep 40 jaar geleden hun eerste plaatje uitbracht (‘Santa Dog EP’) heeft de band een grootse tour opgezet onder de titel ‘The Wonder Of Weird’ (‘Wow’). Voor het eerst sinds lange tijd traden ze, op 21 mei, ook weer op in Amsterdam. Hoewel het een Paradiso productie was, werd voor het Muziekgebouw aan ’t IJ als locatie gekozen. Een keuze die goed uitviel, omdat het geluid er uitstekend was en de zaal er met ruim 500 man publiek uitverkocht uitzag. Helaas leek het decor te verdrinken op het immense podium.
World Of Weird
Deze tour doen the Residents het light, dat wil zeggen geen grote decorstukken maar een aantal opblaasbare Kerstpoppen, die zomaar weggeplukt konden zijn bij een Amerikaans tuincentrum. The Residents bestaan tegenwoordig uit drie personen die inmiddels ook een
naam hebben gekregen: toetsenist Chuck, gitarist Bob en zanger Randy Rose. Ondanks deze namen hebben ze nog steeds geen identiteit en treden zoals altijd gemaskerd op. Ook het concert kon je als light aanduiden. Chuck heeft voor deze tour een flink aantal oude nummers opnieuw gearrangeerd en geschikt gemaakt voor laptop en keyboard. De veelal onbekende songs, of oude nummers in een nieuwe sobere bewerking, betekenden dat het moment van herkenning gedurende de avond wegbleef. Tussen de nummers door stond frontman Randy Rose stil bij de hoogte- en dieptepunten uit hun lange carrière. Hij deed dit op een overdreven grappige, soms melige manier. Alleen bij de bespreking van de plotselinge dood van oer-Residents gitarist Snakefinger (1949-1987) werd Rose even serieus om vervolgens de toeschouwers te trakteren op het met moeite herkenbare ‘Man In The Red Sedan’. En hoewel het publiek geduldig wachtte op de herkenbare succesnummers als ‘Satisfaction’ of ‘Kaw-Liga’, liet de band deze kans te schitteren onbenut. Achteraf werd ook duidelijk waarom.
Volgens manager Homer Flynn, maakte dit optreden deel uit van een low budget tour. Inpassing van deze covers zou the Residents gewoon weg extra geld kosten. Pas in het toegift kwam de band toe aan ‘Santa Dog’, maar ook deze versie was geen schim van het intrigerende <i>weirde</i> origineel. Als toppunt van meligheid groeide uit de ruïnes van het ingezakte decor een grote opblaasbare witte kerstboom met als piek een gigantische eyeball, het vroegere handelsmerk van the Residents. Het merendeel van het publiek was dolenthousiast. Ondergetekende vond het echter een onderhoudende performance van een middelmatig muzikaal niveau, waarbij vooral de gitarist met zijn prog-rokkerige solo’s een storende factor was.
Mush-Room
Op 24 mei waren de Residents wederom in Amsterdam, nu bij de Brakke Grond, niet in person maar in de vorm van een soundtrack voor de dansvoorstelling ‘Mush-Room’ geregisseerd door de Nederlandse choreografe Grace Ellen Barkey en uitgevoerd door het kunstenaarshuis Needcompany. De voorstelling vertelt het absurdistische verhaal van het paddenstoelen volk, waarbij zes dansers zichzelf voorstellen als leden van de familie Mushroom. Ze dansen tussen en onder omgekeerd opgehangen papieren reuze paddenstoelen. Bij het wervelende schouwspel laat de verteller de fantasie van de toeschouwers op hol slaan. De muziek speelt hierbij een hoofdrol. The Residents hebben alle registers open getrokken om van de soundtrack één groot muzikaal avontuur te maken. De muziek klinkt dreigend, geheimzinnig en bij tijden machtig orkestraal. Zelfs zijn er drum ’n bassachtige passages, waaruit blijkt dat de Residents ook beïnvloed worden door de muziek van nu.
Kortom een zeer geslaagde samenwerking tussen dans en muziek, waarbij the Residents bewijzen dat ze muzikaal nog steeds meetellen. Het was dan ook terecht dat ze aan het einde van het indrukwekkende dansspektakel door de Needcompany ten tonele werden gevoerd.
Het is spijtig dat ‘Mush-Room’ in de komende tijd weinig zal worden gespeeld. Op 27 en 28 mei zal het gezelschap in Stuk Kunstencentrum te Leuven staan. Gelukkig
kunnen we voor de muziek nog altijd terecht bij de cd ’Mush-Room’ (op Cryptic)