In het voorjaar van 2021 onthulde beeldend kunstenaar Joris Martens een textielkunstwerk in de Sint-Katharinakerk in het Vlaamse Hoogstraten. Om de beschouwing van het werk ‘Katharina AW’ luister bij te zetten, organiseerde zijn broer Lieven bespelingen van het kerkorgel en de beiaard. De bespelingen werden opgenomen, en onlangs nu uitgebracht op een dubbelaar. Het is een merkwaardige mix van elementen geworden. Het kunstwerk, een geweven tapijt dat na aankoop door schepen voor cultuur Arnold Wittenberg nu te zien is in het gemeentehuis, lijkt een reusachtige figuur voor te stellen die een wirwar van vijgenbladeren en fallussen in ogenschouw neemt. In de woorden van Joris Martens is het een verwijzing naar 16e-eeuwse aanvallen van preutsheid, waardoor geschilderde en gebeeldhouwde geslachtsdelen werden verwijderd van afbeeldingen in kerken en de publieke ruimte, of bedekt met het lover der kuisheid. De muziek die dit recalcitrante werk begeleidde, is opvallend vriendelijk en aardig. Organiste Miaux (alias van Mia Prce) speelt een alleszins vriendelijk klinkende selectie uit eerder verschenen repertoire. Het beiaardspel van Luc Dockx, op schetsen van Lieven Martens, doet daar niet voor onder. Het blijft mooi om het carillon in zijn natuurlijke habitat te horen: op straat met geroezemoes van omstanders, voorbijrazend verkeer en langs vliegende kauwen en duiven. Maar een schepje meer tegendraadsheid in de muziek, om aan te sluiten bij het onthullende onthulde tapijt, was welkom geweest.
