Wie had ooit gedacht dat (pv) euforisch zou worden over de combinatie van een naam als Mingo met een hoes vol blauwig ectoplasma? Af en toe maakt de muziek één en ander goed. Gehuld in paars licht drijven de restanten van ons Ego in de interplanetaire mingosfeer terwijl we ons laten meevoeren met diepe drones, ruimtevaartkundige analoge elektronica en trage meeslepende percussie. Breng Steve Roach in een toestand van halfslaap, zet hem vervolgens samen met S.E.T.I. op een spaceshuttle en je komt aardig in de buurt van de pluspunten van deze cd. Aanbevolen voor verre reizen, heel verre reizen.