Razen blijft het tempo er stevig in houden. Eind vorig jaar releasete Brecht Ameel -onder het ‘alias’ Ameel Brecht met ‘Polygraph Heartbeat’ nog een uitstekende soloplaat, waarop hij zijn gitaristieke zelf definieerde en vlak daarvoor was ‘The Xvoto Reels’ verschenen, maar Razen is alweer terug met een opvolger. Tot nogtoe heeft Razen geen twee platen gemaakt die heel erg op elkaar leken en ook ‘The Night Receptionist’ is weer een nieuw geluid.
Het vaste instrumentarium van kernleden Ameel en Kim Delcour blijft behouden -hommels, monochord, santoor, schalmei, et cetera- maar wordt aangevuld door opvallend aanwezige blokfluiten en “co-harmonic ventilator” en Pieter Lenaerts vervoegt als derde lid op contrabas en sarangi (een hindoestaans snaarinstrument). Maar de opvallendste toevoeging is wellicht de stem van Bryan Lewis Saunders. Saunders -bekend om zijn onder invloed van allerlei narcotica getekende zelfportretten- maakte in het verleden al artwork voor de band en trad ook al met hen op.
Hun gezamenlijke, haast exorcistische set op het Kraakfestival van 2015 was een afgetekend hoogtepunt. Saunders voegde zijn stem pas toe nadat Ameel, Delcour en Lenaerts de opnamen afwerkten. Nu is Razen met hun knalhard binnenkomende akoestische geluiden sowieso altijd al een confronterende luisterervaring, maar met Saunders aan boord wordt het helemaal een intense ervaring. Het geheel laat zich minder als een deep listening trip beluisteren dan vroeger werk van Razen. In de plaats krijg je een licht-claustrofobisch hoorspel, waarbij je je af en toe zelfs zorgen maakt om Saunders, die hier en daar klinkt als een kruising tussen William S. Burroughs in een dipje en de paranoide Tom Waits van ‘What’s He Building In There’. Onbehaaglijke, maar uitstekende plaat, en we hopen Razen spoedig nog eens met Brian Lewis Saunders op een podium te zien. Lezen er hier eigenlijk programmatoren mee?